Een waarlijk gedenkwaardige tocht

Aangezien de bloesem al weken geleden van de bomen was gevallen, werd de LOL Bloesemtocht van 4 mei razendsnel omgekat naar een heuse Herdenkingstocht. Gezien de dag een prima thema.

Negen ligfietsers verzamelden zich op de Houtmarkt in Zutphen, slechts één LOL-ler had het aangedurfd met een open ligger te komen. De tocht zou eerst naar Markelo gaan, voor een korte herdenkingsstop bij het Markelose oorlogsmonument én vanzelfsprekend een ravitailleringsstop bij "Het Wapen van Markelo".

Het oorlogsmonument van Markelo zit vol ingewikkelde Joods-christelijke symboliek.

 

Zitten of liggen? Rietveld bouwde in de omgeving van Markelo een aantal vakantiehuisjes,
Eén daarvan staat nu in het Openluchtmuseum. Deze enorme Rietveldstoel
is een onderdeel van de zgn. Markelose kunstbankenroute.

 Bij het "Wapen van Markelo" schatte de bediening ons gelijk goed in. Vrijwel ongevraagd kregen we  kloeke punten appeltaart mét slagroom aangereikt. Die extra vulling zouden we daarna zeker nodig hebben in de Holtense Heuvels. Maar dat wisten we toen nog niet.


De route terug zou dus via Holten en de gelijknamige berg verlopen. Da's normaal gesproken geen probleem voor een stelletje LOL-lers. Totdat blijkt dat half Holten (en waarschijnlijk iets meer) net met de fiets onderweg naar huis is na een herdenkingsbijeenkomst op de Canadese begraafplaats.

En toen wij daar bijna waren werd de weg ook nog eens geblokkeerd door heren in reflecterende hesjes. Er volgde een hilarisch gesprek:

Hesje: Even stil staan graag...

LOL-lers: We staan al stil hoor

Hesje: Ja dat zie ik. U kunt nu niet verder,
misschien zo meteen als het wat rustiger is

LOL-lers: Waarom mogen die fietsers wel verder?

Hesje: Dat zijn fietsers...

LOL-lers: Wij zijn ook fietsers hoor

Hesje: Ja, ja, dat begrijp ik

LOL-lers: Als we nu eens over het fietspad rijden?

Hesje: Ja over het fietspad mag u wel...

Korte stop bij de Canadese begraafplaats (Holten)

Langs de begraafplaats ging het verder. Waar was het fietspad ineens gebleven?  Als snel riep iemand "Waar is die routeplanner?", en "Waarom stapt iedereen uit?". Het was een waarlijk vermakelijk gezicht, die hobbelende en hotsende velomobielen voor mij, die langzaam maar zeker vast liepen in het mulle zand.

Uiteindelijk hielt de 'echte' weg definitief op en moesten een paar onfortuinlijke LOL-lers zowaar hun voertuigen een stuk aan de hand meevoeren. We noemen bewust geen namen. ;-) 

Ongemerkt moeten we door die hele zandbak ook nog eens flink geklommen zijn. Want op een gegeven moment hoorde ik iemand roepen: "Beneden verzamelen!". Vlak daarna bleek het inderdaad naar beneden te gaan, wel 10%.

'T was ook nog eens gevaarlijk voor rijwielen, had de gemeentelijke wegbeheerder er bij vermeld. Gelukkig zat ik in een velomobiel en hoefde ik me geen zorgen te maken. Ook niet toen 'beneden' bleek dat ik mijn persoonlijke maximum snelheid had verbeterd naar 72 km per uur.



Het was een mooie tocht, die voor mij na 110 kilometers weer thuis eindigde. Misschien kunnen we volgend jaar omstreeks deze tijd wel een herdenkingsrit rijden? Om nog eens stil te staan bij die gedenkwaardige rit van 4 mei 2014?

Ook Wim had een memorabele tocht