vrijdag 16 januari 2015

Het mannetje in mijn hoofd

Er zit een mannetje in mijn hoofd. Een klein geel mannetje met een zacht zeurend stemmetje. Normaal gesproken zit ie heel stilletjes in een hoekje en houdt z’n mond. Maar soms, soms begint ie hele verhalen in m’n oor te fluisteren. Heel irritant en omdat ie in mijn hoofd zit moet ik wel luisteren.

 Als de ijskoude winterregens weer eens in volle hevigheid tegen mijn fiets slaan. Als ik ver weggezakt achter en onder mijn schuimdeksel met een pet ver over de ogen getrokken wanhopig probeer mijn brillenglazen nog enigszins helder en droog te houden. Ja dan, dan wordt het kleine gele mannetje in mijn hoofd wakker en begint ie te zeuren.

Kap, kap, kap, kap, kap...
“Vervelend toch, al die kou en nattigheid? Daar heb je last van, dat weet ik zeker.”. “Rot op, met je geneuzel”, roep ik ‘m toe. “Ga ergens anders fietsers lastig vallen, ik ben aan het fietsen. En ik heb al m’n aandacht nodig om in dit pokkenweer veilig vooruit te komen...”

“Ja dat bedoel ik nou”, gaat het stemmetje dan verder.. “Als je nou onder zo’n heerlijk warme droge kap zat, dan zou het heel wat schelen  toch? Alleen het comfort al en het ziet er ook nog eens supersnel uit.”.

“Hmm, supersnel...”, denk ik, “daar heeft ie wel een punt. Als relatief trage forens wil ik best een paar minuten van een woonwerkfietstijd af kunnen knabbelen. “Maar, nee zo’n klaustrofobisch gevaarte om me heen zie ik echt niet zitten.”.

“Vies he, die regen”, zeurt het mannetje verder. “Voel je die grote druppel die nu in je nek loopt? Koud he?”. Ik begin genoeg te krijgen van dit irritante kereltje dat steeds maar hetzelfde programma afdraait. Als ik nu zeg dat ik zo'n kap wel erg duur vindt zegt ie natuurlijk dat ik het best kan betalen.

“Ennuh... natuurlijk is zo’n kap best wel duur maar daar krijg je ook wat voor”, zeurt vrijwel onmiddellijk dat zachte stemmetje in mijn oor. “En je kunt het best betalen… Je mag zelf kiezen of het zo’n Sinner- of Velomobielonderdelen model wordt. Desnoods zo’n illegale Vekatex kopie. Alles is toch beter dan die ijskoude regen in je gezicht?”.

“En nu opzouten”, roep ik. “Het is genoeg, terug je hok in!”. Met een flinke mep smijt ik ‘m in z’n hok en met een dreunende klap valt de deur in het slot. Zo die is voorlopig opgeborgen.

Tja, dat soort gesprekjes heb je soms met jezelf. En omdat ik dat gele kereltje goed ken kan ik ‘m van het ene op het andere moment het zwijgen opleggen. En natuurlijk kletst ie uit z’n nek. Ook al rijdt heel velomobielend Nederland straks met een kap. Dan nog zal ik de ‘last man standing’  zijn. Een fossiel uit de begintijden van het velomobielen toen iedereen nog open reed. Als ‘hard core’ dekselmijder zal ik mijn open rijstijl met hand en tand blijven verdedigen.

 “Maar laatst heb je toch twee dagen achter elkaar met deksel gereden?”, hoor ik ineens een héél zacht stemmetje achter die gesloten deur. “Zo’n deksel is toch een beetje een 'beginnerskap'? Toch?”.

Naschrift
Vrij snel na publicatie van dit bericht zweeg het gele mannetje ineens

21 opmerkingen:

  1. Niks van jouw kleine gele mannetje aantrekken, als je zo'n kap gekocht hebt vindt hij wel weer wat anders om je mee lastig te vallen: zo'n carbon-Quest of een XS of....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Herkenbaar mannetje. Mij jengelt ie op een aantal gebieden. Verf, knipperlichten, accu, en zo meer. Misschien zijn het wel meerdere mannetjes of vrouwtjes of diertjes. Ik weet het niet.

    Een groot bezwaar van een kap is dat het je afkapt van de buitenlucht. en dat doet een deksel niet. Ik rijd bijna altijd met een deksel als rechtgeaarde koukleum. Een aardig dingetje vind ik nog wel die windschermpjes. Maar daarvan blijft bij mij het klittenband nooit zitten. Ze verdwijnen bij mij na een paar maanden oprecht genieten toch weer in de fiets omdat ik ze anders kwijtraak.

    Dus dan fiets ik weer heerlijk met mijn kop in de wind. Pet op met oorflappen en stiekem op polderwegen een koptelefoon in mijn oor met muziek en meebrullen. Wat wil ik nog meer? (antwoord: meer fietsen)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. LAAT JE NIET GEKMAKUH!!!
    Een VM kap is heel persoonlijk. Merk, soort enz... Je moet zelf absoluut overtuigd zijn van het nut. Niemand anders dan jijzelf kan dat bepalen. Wat andere ook 'adviseren'. Mij inclusief. Succes!
    Ik heb dat ventje al jaren geleden op straat gezet. Mijn DF-XL komt geen kap meer op. Geen dichte in elk geval. Ondanks dat ik een vervend quest-kaprijder en watje ben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En ik schreef dit hele verhaal natuurlijk ook een beetje namens al die andere (nog steeds kaploze) velomobielrijders.

      Verwijderen
    2. Wij, velomobielkaprijdende velonauten, adviseren een velomobielkap.
      Leuk geschreven!
      Jan - die het met een Flevobike dakje doet

      Verwijderen
  4. Hoi Paul,

    Mijn vrouw en ik (ik heb je stuk aan haar voorgelezen) hebben erg genoten van je prachtige verhaal!

    Groet

    Erwin en Tante Lies ( en Claudia )

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Erwin,

      Dank je. Als mijn schrijfseltjes aan partners worden voorgelezen beschouw ik dat als een extra groot compliment. :-)

      groet,
      Paul

      Verwijderen
  5. je mag mijn kap zo ophalen om het eens een paar dagen te proberen !!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi verhaal!
    Echter, zou een maxi-ruitje niks voor je wezen? Dat lijkt meer bescherming te bieden en richt de van voren komende luchtstroom grotendeels over je hoofd. Wellicht maakt dat de hinder van de regen ook minder? Dat heb ik begrepen van sommige velomobilisten.

    Zelf ben ik 'n echte "open ligfiets" rijder. Momenteel heb ik geen last van "gele mannetjes" :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat komt natuurlijk omdat jij zelfs 2 van de allermooiste fietsen op deze aardbol hebt.

      Rowingbike209 rules ;-)

      Verwijderen
    2. In de winter heb ik al zo'n iets groter schermpje, Da's voor mij voldoende. Bij regen vind ik het weer minder want dan wil ik er juist net overheen kunnen kijken.

      Verwijderen
    3. Het wachten is op een maxi scherm of VMO achtig vizier met een beugel voor enkel de scharnier een vast punt te geven op de standaard schuimkraag of 'hardtop' kraag VMO style. Als je snapt wat ik bedoel.
      Kun je onder het vizier doorkijken als het zicht slechter wordt. Zonder altijd besloten onder kap te zitten. (Dit ideed is copyriet vrij. :-))

      Verwijderen
  7. Dat zelfde mannetje scheldt mij voortdurend uit voor watje omdat ik de Greenmachine thuis laat.
    "Schaf toch eens een echte velomobiel aan", dat soort teksten hoor ik voortdurend.
    Vandaag eindelijk weer eens een fietsbare dag,maar ja dan moet ik weer werken.

    groet

    Greenmachinist.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gele mannetjes is een mannending zeker?
    Gr
    Rudolf

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi verhaal Paul, en zeer herkenbaar!

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Paul,

    Ondanks dat ik in vrede leef met allerlei monstertjes, zoals een ovaal Q monstertje en een df monster, rijd ik rond het eind van deze maand met een geel engeltje boven mijn hoofd rond.

    Groet,

    Jan

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik ben blij dat ik wel naar dat nare mannetje heb geluisterd. Je krijgt er zeker geen spijt van, zie er zeker 6 maanden per jaar onder.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. He, Paul, ben het met je eens, cabrio rijden is het mooist, lekker achter het grote windscherm, genieten van de omgeving, geuren en geluiden. Maar de kap is erg lekker als de omstandigheden erom vragen. En dan geniet ik heel even van de beschutting die het bied, of ben ik nu een klein watje :-)) geeft niks, doe het zoals je het doen wilt. Ieder zijn ................

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Last man standing, kapvrij. Die uitdaging ga ik graag aan. Ondertussen geniet ik van mijn XXL scherm.

    BeantwoordenVerwijderen