To boldly go where no velomobile has gone before...

Het moet een bijzonder gezicht geweest zijn, die armada van fel gekleurde human powered voertuigjes daar in de diepe diepe Achterhoek. We waren met 8 velomobielen en 3 open liggers en druk bezig een historische veldrit door de onbekende Achterhoek te maken.

'The deep Achterhoek' waar zich nog geen enkele velonaut (of ligfietser?) ooit gewaagd had, maar wat we nu, omdat we met zovelen waren en het weer prima was, wel aandurfden.

Het was allemaal zo onschuldig begonnen met een aankondiging op ligfiets.net: Nieuwjaarsrit met LOL. Je stelt je er dan het gebruikelijke bij voor. Eerst een gezellig samenkomen bij het Volkshuis in Zutphen en daarna een gemoedelijke rit door de omliggende landerijen.

Voor wat betreft de eerste deel van deze veronderstelling klopte het allemaal. Maar ergens besloot captain Kirk de vloot the deep Achterhoek in te leiden. Aan de kop van de colonne moet toen geroepen zijn: "To boldly go..!". 

We begonnen op goede maar onverharde wegen. Ik vroeg me op dat moment al wel af of er ergens een GPS op hol geslagen was want ligfietsers hebben het niet zo op onverhard heb ik inmiddels geleerd.

Lekker doortrappen, heerlijk zonnetje, mooie Achterhoek!

Hier viel het allemaal nog wel mee ;-)

Prima fietsroute

Wat er daarna volgde had soms alles weg van een ATB route. Dat waren trouwens ook de enige fietsers die we  tegen kwamen.  Het was All Terrain maar wij hadden daar niet de Bikes voor. Alhoewel....we sloegen ons er doorheen. Als je een Oliebollentocht 2014 kunt rijden, of een Rondje IJsselmeer dan raak je niet zo snel in paniek als de spoorbreedte van je fiets niet helemaal ;-) past bij de breedte van het spoor dat je volgt.

We passeerden het riviertje de Slinge waar de bewoonster van een boerderij in paniek naar buiten kwam rennen. "Meneer, meneer, dat is een fietspad!", riep ze me toe. Om haar wat te kalmeren stopte ik even. "Maar wij zijn fietsers...", meldde ik haar. "Maar het is veel te smal en te steil...", riep ze mij toe. Maar ja, dat hadden we natuurlijk zelf allang opgemerkt.

Gelukkig kwam de verlossing: Buitencentrum Kerkemeijer bij Borculo bleek stevige hompen appelgebak mét slagroom te serveren. Van daaruit ging het weer door de gewone Achterhoek naar Zutphen.

Na 92 lichtjaren op de teller rolde ik S94 toch wat vermoeid de garage in. Tja, het ontdekken van nieuwe verten kost altijd extra energie. Maar mooi was 't!

 --------  LOL: to infinity and beyond  --------