De 11 Oliebollentocht

’T moet nog diep in de nacht van zaterdag op zondag geweest zijn toen bij de rayonhoofden in Nijmegen de telefoons hyperactief begonnen te piepen en trillen. Er kwam een stroom van berichten op gang die over maar één onderwerp ging. Over de kwaliteit van het ijs en de toestand van de sneeuw. Waren sneeuw en ijs intussen in een zodanige toestand dat een massale doortocht van meer dan 100 velomobielen verantwoord was? Plus de massale publieke belangstelling die je op zo’n landelijke dag nu eenmaal ook hebt.

Er werd gewikt en gewogen maar uiteindelijk kwam het verlossend woord: It giet oan! De Tocht der Tochten ging gewoon door: ijs en weder dienende  of eigenlijk geen ijs en geen weder dienende.

De velomobielen van de 11 oliebollenrijders die binnen nog een appelflap zitten te eten

In Dieren had zich tegen die tijd al een heel gezelschap van velomobilisten verzameld. Die zaten nog heerlijk warm aan de koffie met oliebollenappelflappen in Huize Mooi Geel. Ach, de ijs- en sneeuwtoestand buiten leek hén nog helemaal geen punt van overleg voor rayonhoofden of wie dan ook. De 11 oliebollenrijders van LOL zouden wel zien. “We zien wel waar onze scheepjes stranden…”, mompelde iemand.

Dat stranden was de eerste kilometers niet aan de orde maar al snel dansten de achterwielen van de 11 een woeste tango over venijnige ijsrichels en messcherpe hompen aangevroren sneeuw. Alle stuurmanskunst was nodig om op de weg te blijven en het was dus niet zo vreemd dat er geschoven en gekanteld werd.

De 11 reden verder en verder over de snelfietsroute Arnhem – Nijmegen. Een route die hier en daar eerder een snelschaatsroute was. Wat was ik blij met mijn derde wiel. Alsof er niks aan de hand was zoefde ik over meterslange spiegelgladde ijsbanen. Was dit een voorproefje van wat ons in het Nijmeegse te wachten zou staan? Maar we gingen door!

De Oversteek kwam in zicht en we wisten alle 11 dat we het nu gingen halen. Toen we het Honig terrein opreden zagen we dat de eerste groep zich aan het vertrekklaar maken was.  Binnen was het warm, was er koffie en thee en konden we even bijkomen van onze ontberingen. Even, want de ijsmeesters riepen ons al veel te snel op om aan te sluiten bij de laatste groep. “De laatste groep, dat zijn toch de snelheidsduivels?”, zei iemand. “Die moeten de rest in zien te halen vóór Kekerdom!”.  Ik begon me als langzame rijder al zorgen te maken. Maar dat bleek niet nodig. Net over de Oversteek kwamen we  allemaal op wonderbaarlijke wijze weer bij elkaar. Ach, je zoekt elkaar toch op onder deze omstandigheden.

Een speciaal woord van dank is hierna op z’n plaats. Voor de afdeling Wegenonderhoud van de gemeente Nijmegen. Hoe hebben jullie dat zo snel voor elkaar gekregen? Die fantastische ijsvloer op de Waalbrug?  Complimenten, ook namens alle andere deelnemers; we hebben ervan genoten!

En onderweg liep het eigenlijk op rolletjes. Er was natuurlijk de traditionele kluunplek; maar wees nou eerlijk? Wat is een Oliebollentocht nou zonder een mooie kluunplek? De ergste stukken, de stukken waar de rayonhoofden van NVHPV en Elan ’s nachts wakker over hadden gelegen, die werden vermeden.

Strada 94 on the road - even zwaaien naar de fotografe

Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik een 1-oliebollentocht aan het rijden was. Noch ver voor mij uit, noch in mijn gisteren nog gepoetste spiegels was ook maar een velomobiel te bekennen. En als ik dan weer aansloot bij andere fietsers waren daar vaak de heren van LOL. Logisch natuurlijk want het LOL-contingent maakte meer dan 10 procent van de deelnemersveld uit. Een nogal aanwezig  groepje dus. Maar het schijnen stuk voor stuk aardige jongens te zijn ;-)

Nog meer te melden? Nee, ’t was mooi, bijzonder mooi. M'n tweede Oliebollenkruisje kan ik opspelden. Ondanks dat het weer tegenzat werkte het ook heel erg mee. Een dag eerder en het was lastig geweest, een dag later en het was saai geweest. Nu was het weer fantastisch!

En verder kun je alles nog eens bekijken in de video hieronder. Voor de visuele veelvraten is er dan ook nog de ongekuiste fotoserie op Flickr.