Het was maandag 9 januari en de eerste dag van het nieuwe jaar. Ik had mezelf namelijk een beetje voor de gek gehouden. Net als alle vorige jaren had ik twee weken 'kerstvakantie' genomen. Nu is dat
sinds kort eigenlijk onzin, maar een mens houdt zichzelf nu eenmaal graag voor de gek en houdt nóg liever vast aan ingeroeste gewoontes. Zeker als die inhouden dat je twee weken vakantie hebt en dat je dan dus niet hoeft te fietsen ;-).
Tot zover die vakantie. Die was voorbij en ik werd geconfronteerd met mijn goede fietsvoornemens. Ik had met mezelf afgesproken
elke week 200 kilometer te gaan fietsen. Dat is iets meer dan wat ik de afgelopen vijf jaar wekelijks aan woon-werk kilometers aflegde maar ik heb dan ook iets meer vrije tijd.
Dat voornemen bleek een onrustig gevoel op te leveren. Mijn fietsschoenen leken wel vastgelijmd te zijn aan de vloer en elk keer als ik ook maar aan fietsen dacht leek het wel of ik met dubbelzijdig klittenband vastgeplakt bleef op de bank. "Och, ik heb nog een hele week...", dacht ik dan, "...die 200 kilometer fiets ik zo bij elkaar." Ik moest een drempel over. ;-) En dat viel niet mee.
Tot Anja maandagmiddag zei dat ze naar Doesburg wilde fietsen, voor een paar
boodschappen en een bezoek aan de bibliotheek. "Als ik nu niet ga, dan
ga ik nooit. Ik fiets met haar mee", dacht ik en ik ging. Ik fietste een eenvoudig rondje langs de IJssel via
Doesburg en Zutphen en slaakte een zucht van opluchting: de kop van 46
kilometers was er af. Ik kon 't! En wat was dat lekker, zo'n eindje
fietsen.
 |
| Terwijl de oud-collega's van het waterschap bij een gemaal aan het werk waren had ik alle tijd voor... |
 |
| ...het maken van mooie plaatjes van de omgeving |
De volgende dag had ik geluk. Ik
moest naar Apeldoorn om daar 's middags officieel afscheid te nemen van al mijn collega's. Tsjakka, weer 60 kilometers erbij! Donderdag volgde nog een rondje van 49 kilometers en afgelopen zaterdag besloot ik van de besneeuwde uiterwaarden van de IJssel te gaan genieten. Dat was mooi en met 30 kilometer kwam ik op 91% van mijn weekdoel uit. Eigenlijk ben ik daar best tevreden mee :-). En vandaag (zondag) neem ik lekker een vrije dag!
Op naar de volgende week!
 |
| Winterse uiterwaarden bij Bronkhorst |
 |
Zonder plaatje van je fiets
is zo'n blogbericht dus helemaal niets! |
 |
| Winterse uiterwaarden van de IJssel |
 |
| Is dit een goedgekeurde selfie? |
 |
| Vlakbij Dieren liep ik vast. Letterlijk, want alleen door me de pleuris (sorry ;-) te trappen kwam ik hier nog vooruit. Na 200 meter besloot ik om te keren. |
Ik had helemaal geen goede fiets voornemens. Maar ik heb wel mijn rijbewijs laten verlopen, en de ambetnarij is niet bepaald snel met vervanging ervan. Eigen schuld ook, had ook gekund toen het nog wel geldig was... Ik heb dus weinig keus nu mijn Quest door dunne laagjes sneeuw en ijs te sturen.
BeantwoordenVerwijderenEn ik moet zeggen......het valt hartstikke mee :-)))
Alleen de snelheid is dramatisch laag ( ~22 km/u ) aan sub-zweet-uitbreek tempo naar werk en ik heb gemerkt dat de kap waardeloos is bij fijne hagel die opspringt op de velomobielneus....ik heb me verbijsterd waar die stroom hagelsteentjes precies vandaan kwam bij een vrijwel gsloten kap maar feit is dat ik een stroom hagelsteentjes in mijn gezicht kreeg en niet beter af was dan de andere fietsers en dus ook vrijwel geen zicht had waar ik heen ging.
Nu ja het hagelt niet voortdurend. Maar wel weer een motivatie nu eens echt een gesloten kap met ventilatie en ruitenwisser proberen te maken. Ik wil geen snellere velomobiel, geen 4 wielen...maar wel een echt weer invloed beschermende om mij uit de auto te houden in de winter maanden. Jammer dat velomobielmakers dat niet oppikken - ben vast de enige auto rijdende velomobielrijder/velomobiel geinteresseerde niet - en maar open snelle modellen blijven maken waar een kap met een viziertje die nooit helemaal dicht kan een optie is.
Ik hoop dat er iemand opstaat die echt een velomobiel gaat maken die de concurrentie met de auto aankan. Weg met de focus op sport, welkom efficient transport.
Mooie plaatjes. Dat kan ook een leuk project zijn: een paar vaste punten door alle seizoenen volgen. Meteen een extra excuus om een rondje te rijden.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dat vast en zeker vanzelf zal gebeuren :-)
VerwijderenHoi Quezzzt, de Rotovelo zou voor jou de ideale velomobiel kunnen zijn.
BeantwoordenVerwijderendeze heeft een niet te beschadigen carrosserie en ze hebben nu ook een kap met een vlakke ruit (van veilheidsglas) mét een ruitenwisser.
groet, Piet
Als de automaat wegvalt van woon werk, dan is het lastig om zelfsturend op gang te komen met deze winterse omstandigheden. Ik zou hetzelfde hebben.
BeantwoordenVerwijderenVan maandag tot en met donderdag heb ik ook mijn ww-ritjes.
BeantwoordenVerwijderenOp vrijdag en zondag 'moet' ik van mijzelf met de Roeifiets op stap. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dan ook regelmatig last heb van die drempel. Ook het klittenband-gevoel herken ik erg goed. Vooral als het koud en winderig is, dan treden deze verschijnselen op.
Als ik eenmaal op pad ben, dan ben ik meestal wel blij en het geeft eigenlijk altijd een goed gevoel.
VerwijderenEen heel herkenbaar stuk. In Noord Holland kennen ze zulk soort drempels niet, als ik het blog van Pé Koomen mag geloven. Het verhaal gaat dat hij in z'n eentje (!) de fietspaden van heel Noord Holland onkruidvrij houdt ...
BeantwoordenVerwijderenIk ben mijn eerste drempel ook weer over dit jaar! En we gaan dr een mooi jaar van maken. 200 km per week is toch appeltje eitje voor een mooie gele Strada?
BeantwoordenVerwijderenIk dat het dijkje bij Olburgen waar je vast liep? Daar heb ik een paar maanden terug nog aan klootschieten gedaan :-)
BeantwoordenVerwijderenOok dat kon daar op die dag niet meer ;-)
Verwijderen