Een zee van ruimte...

Voor het allemaal zo goed paste moest er wel wat gebeuren...

Een stapel kranten van vijf jaar geleden, een doos met  verroeste verfblikken en uitgedroogde kwasten. Een opengescheurde zak tuinaarde, een bezem waarvan ik niet wist dat we die nog hadden, een vuurkorf mét inhoud, Nog een zak tuinaarde maar nu aangevreten door een legioen muizen, één dode muis, een stuk van een oud rolgordijn ("Hadden we dit écht in de kamer hangen?") en de linkerhelft van een paar groene tuinhandschoenen. Dat is een bescheiden bloemlezing van wat er zoal uit de hoeken en gaten van de garage kwam. Een garage waarvan ik altijd had gedacht dat die heel erg ruim was.

Die garage waar ik riant mijn mooi gele Strada kon stallen. Door de garagedeur ging ik er altijd uit en bij terugkomst met een hups tilbeugelbochtje door die groene houten deur er weer in. Dat was toch zóóó handig. Maar ja, toen kwam de meisjesfiets ;-) erbij. Mijn parkeerroutine werkte niet meer. Het werd zelfs een beetje aan de krappe kant, het was dringen. Er was maar één echte oplossing!

Twee uur later hadden we een volle kliko (die andere) en een garage die weer twee  keer zo groot leek...  Inclusief voldoende parkeerruimte voor de ebike, de Kronan, de opoefiets en de twee vakantiefietsen. Want elke fiets wordt hier met egards behandeld en heeft recht op z'n eigen plekje.

Het eigenaardige van deze hele operatie is toch wel dat hoe minder die witte en gele fiets hier staan hoe beter het is. Hoe vaak zullen de gele en die witte er op uitgaan om een zee van ruimte in de garage achter te laten? Dat ga je vanaf nu allemaal hier lezen.....

De eerste tijd zal de XS trouwens alleen onder begeleiding van een ervaren instructeur de weg op gaan. De wettelijk verplichte bumpersticker is al aangebracht ;-).