Waarom ik nooit een velomobiel zal kopen

Het is een schitterende najaarszondag die 7e oktober van 2018. Ik fiets met mijn Santos Travel Lite met een vaartje van zo'n 21 km per uur over het dijkfietspad ten noorden van Zutphen. Altijd weer een feestje om hier van het weidse landschap te genieten. Het is een uur of tien in de ochtend en de grijze golf is nog niet op pad. Af en toe zoeft er een groepje wielrenners voorbij maar daar heb ik geen last van.

Prima fiets ;-) Twee wielen, een fatsoenlijk zadel, goed uitzicht en zichtbaarheid en bovendien snel genoeg.

Net ter hoogte van van de ruïne van Slot Nijenbeek zie ik in mijn spiegeltje iets verschijnen. Ja, wat zie ik eigenlijk, vraag ik me af?  Een hele sliert met van die rare fietsen. Langzaam halen ze me in. Helemaal voorop rijdt iemand die met z'n armen fietst, hoe heet zoiets ook alweer. Hij is nogal druk in gesprek met iemand die op een driewieler rijdt. Ze worden gevolgd door allerlei andere ligfietsen en een flink aantal van die banaanfietsen. Het lijkt allemaal moeiteloos te gaan en zo te horen hebben ze de grootste lol.

Je zult als gewone fietser maar door... 

...dit soort groepjes worden ingehaald

Zo hád het kunnen gaan als ik géén velomobiel zou hebben aangeschaft eind 2011. In de aanloop naar 25-30 km fietsforensen naar mijn nieuwe werkplek in Apeldoorn had ik dan om de een af andere reden nooit de 'afslag' naar de ligfietswereld genomen en was ik een tevreden e-bikeforens geworden. De Mooi Gele Strada komt in dit scenario helemaal niet voor en mijn enige kennismaking met LOL is dan ook de ontmoeting uit het begin van dit verhaal. Om diezelfde reden zou het hele blog MGINL nooit bestaan hebben ;-).

En dan doet zich de brandende vraag voor: zou ik op dit moment  een ligfiets of een velomobiel kopen? Ik bedoel nu op dit moment, uitgaande van deze fictieve voorgeschiedenis waarin de ligfiets voor mij niet meer is dan een Wikipedia-artikel en de velomobiel een vreemde banaanfiets die je gelukkig bijna nooit tegenkomt.

Moeilijke vraag, eenvoudig antwoord: die kans is nul, vrijwel nihil, niet bestaand zo goed als onmogelijk. Ik zou dik tevreden zijn met mijn mooie Santos en het daarbij laten. Noem eens drie redenen waarom ik in deze situatie een ligfiets/velomobiel zou willen aanschaffen? Ik kan er inmiddels wel meer dan drie noemen maar zonder mijn voorkennis waarschijnlijk geen enkele.

Ziehier de toestand der dingen op ligfietsgebied: een mooie uitvinding, maar wel een uitvinding in het rijtje van Betamax, quadrofonisch geluid en de DAT tape. Allemaal superieur en innovatief maar nooit dat grote succes. Alleen als alles meezit en je hebt ook nog wat geluk kom je er mee in aanraking. Ik begrijp dat het nogal confronterend is, maar het is niet anders.

Ik had dus gewoon geluk en nam in 2011 de juiste afslag en daar heb ik nu nog steeds heel veel lol van. Nu nog de volgende brandende kwestie: gaat Paul ooit nog een nieuwe velomobiel of zelfs een ligfiets kopen?