V.I.S. na de bergen

Vanmiddag ben ik de bergen ingetrokken. Niet de Alpen, de Pyreneeën of zelfs maar de bescheiden Ardennen. Nee ik heb een tochtje gemaakt over de Veluwe en daar zitten hele leuke hellingen in.

Afstellen
Ik vertrok met het doel een bescheiden rondje te maken (het was te mooi om binnen te blijven zitten) en 'en passant' aan het afstelknopje van de achterderailleur te draaien. Ik vond namelijk dat het bij sommige versnellingen wat lawaaierig was in de achterbak.

Nu is het altijd rumoerig in zo'n velomobiel dus dat 'en passant' afstellen moest wachten op een mooi glad en rustig stukje weg. Er ratelt altijd wel wat dus of het nu helemaal weg is moet blijken, wel vond ik het schakelen iets soepeler gaan.

Daarna besloot ik dat ik wel eens richting Rheden kon rijden. Tja en als je dan via het Nationaal Park Veluwezoom fietst, gaat het hier en daar wat omhoog ;-)  Oeps, dat viel me best tegen. S94 hing als lood aan mijn voeten, slechts tergend langzaam kwam ik op hoogte. Als je dan even naar beneden mag zeilen is het wel genieten. Hé, ik rijd al 40+, even remmen in die bocht.

In maart kun je dit soort taferelen aantreffen in NP Veluwezoom....

Met het idee in het achterhoofd dat voor de ware velonaut geen afstand te ver is, dwaalde ik zo verder en verder over immer kronkelende fietspaden. En ineens stond ik aan de rand van Velp. Vanuit dit dorp fiets je langs de grote weg vrij eenvoudig terug naar Dieren. Ben blij dat ik daar niet elke dag langs kom. Ventwegen met steile verkeersdrempels die je al bij < 30 km lanceren en onmogelijk aangelegde fietspadaansluitingen.

V.I.S.

Raborenner als USB stick

Ter hoogte van het fraaie landhuis van Middachten kon ik eindelijk weer eens doortrappen. Wat een opluchting. Maar een nieuwe uitdaging verscheen in mijn spiegels. Een in volledig Rabobank tenue gestoken bukker die snel dichterbij kwam.

"Mmmm, 'ns kijken of hoe hard ie gaat...", dacht ik., en voerde de snelheid op tot  bijna 40 km per uur. Het was een duidelijk geval van V.I.S., hij blééf naderen en uiteindelijk heb ik 'm maar even voor laten gaan.

'T is al erg genoeg dat je reclame wil maken voor een bank, waar je  waarschijnlijk dik voor hebt moeten betalen. Ik wilde het voor hem niet erger maken door een ongesponsorde velomobiel met een ongetrainde fietsforens als bestuurder in de verte te zien verdwijnen. VM-rijden is óók rekening houden met je medeweggebruikers ;-)

Ik kon 'm daarna makkelijk in het minivizier houden maar verloor deze snelle bankemployee toch uit het oog toen ik in dichte zwermen scholieren terecht kwam. Dan helpt niets meer, dan ben je verloren, dan is het voorbij. Toch een heerlijke voorjaarsrit.