Winterse Marathon over sneeuwloze wegen

Afgelopen dinsdag vermaakte ik me, na een vrijwel vlekkeloos retourtje Bilthoven per spoor, met het +1000 kilometer fileleed in het nieuws. De fiets was die dag geen optie voor mij, maar als die dinsdag een normale werkdag was geweest, had ik Strada 94 zonder enige twijfel 's ochtends uit de garage de sneeuw in geduwd. "Vooruit, je kunt het! We gaan gewoon fietsen. We zijn geen watjes! We zullen die autorijders eens wat laten zien.".

Wel realiseerde ik me die dinsdagavond, dat mijn fietsroute de volgende dag grotendeels door het winterse buitengebied zou gaan. En zouden de drie gemeenten die ik doorkruis allemaal wel geveegd en gestrooid hebben? Laat ik nu, met een vooruitziende blik, de Schwalbe Marathon Winter in huis hebben. "Paul je hebt 'm, als je 'm nu niet monteert, wanneer dan wel?", dacht ik en snelde naar de garage om het achterwiel van de band met de spijkertjes te voorzien. 

Een winters detail: spike van een Marathon Winter band - je raakt er gegarandeerd een stel kwijt

Bandentest

Ik had deze 1 kg zware achterband (47-559) al één keer eerder gebruikt. Toen meldde ik al dat ik behoorlijk mijn best moest doen om boven de 30 km per uur te komen, 

Dat was deze week niet anders. Gemiddeld fietste ik 3-5 kilometer per uur langzamer. In de praktijk betekende dit dat ik 10 minuten langer over mijn route deed. Niet echt een probleem dus. Eigenlijk eerder een voordeel; mocht ik wel 20 minuten per dag langer genieten van het velomobielen.

Het was/is winterbandentijd

Had ik 'm ook echt nodig? Nou eigenlijk niet. In de binnenstraten van de Dierense en Apeldoornse woonwijken lag woensdag nog een behoorlijke sneeuw-ijslaag. Maar op vrijdag was bijna alles al weg. In het buitengebied was de route wonderbaarlijk schoon.

Woensdag gaf deze band me een prettig gevoel van controle. De voorwielen met Marathon Plusjes gleden soms weg, maar het achterwiel lag als een huis op de weg. En waar het asfalt schoon was knisperden de tientallen spijkertjes met het geluid als van fietsen in versgevallen sneeuw. Marathon Winter, ook zonder sneeuw, voor het utlieme wintergevoel!

Eigenlijk had ik 'm donderdag al kunnen verwijderen, maar ik ben nu eenmaal een luie fietser. De eerste 10 spikes was ik na de eerste rit al kwijt. En vanochtend vond ik er weer eens één (zie eerste foto) in de garage. De winter moet niet té lang gaan duren, maar voorlopig geniet ik er nog van!

Naschrift
Wim Schermer heeft in januari 2013 de Marathon WInter getest, en verrassing, deze blijkt redelijk licht te lopen.