I'll be back!

""I'll be back", riep ik, terwijl het restant van het ligpeleton Lollers doordenderde richting Zutphen. Het zat er op, een primeurtje voor Mooi Geel, mijn maiden trip met ligfietsclub LOL uit Zutphen.

Uren daarvoor was ik speciaal voor die primeur extra vroeg mijn bed uitgekomen en over doodstille wegen naar Zutphen gereden. Bij het Volkshuis op de Houtmarkt, per traditie het startpunt van alle LOL-tochten, was ik even in verwarring. Waar zijn alle velomobielen? Ik zag slechts open liggers in alle soorten en maten! M5's, Flevobikes, Fuenda's en weet ik al wat niet meer. Er haakten uiteindelijk toch nog twee Questen aan, maar dat bleek maar zeer tijdelijk.

De route zou in verband met de wind zuidwaarts voeren; de heren ligfietsers wilden allen hun open ligfietsen in de beroemde Posbankbergen uitproberen.

In den beginne waren er ook nog twee Questen

Perfect fietsweer, rustige wegen

We gingen zelfs een stukje langs mijn geliefde kanaal!

Hier doen we het allemaal voor: appelgebak!

Strada 94 bij Paviljoen de Posbank

't is niet voor niks 5 mei: Marc met de nationale driekleur ferm wapperend in de (tegen)wind

De laatste pauze: "zijn we nog compleet?", vraagt Wim.

Voor we de Posbank goed en wel hadden beklommen was ik ineens de enige velonaut in het gezelschap. Wel eens over de Posbank gereden? Je hebt er een fraai uitzicht, het wemelt er van de wielrenners en het is er genieten van de mooie natuur. Maar daarvoor moet je je gele bakje wel kilometers lang omhoog duwen. Pffff, 't is geen nieuws maar ik meld het toch maar weer even: bergop fietsen is niet mijn ding. Ik kan het, maar in dit gezelschap van rappe M5's en andere powerliggers kon ik achteraan aansluiten. Gele strada, rode lantaarn.

Maar: "what goes up, must come down", en aldus geschiedde. Sublieme route, die afdaling naar de snelweg Arnhem-Apeldoorn. Ik miste echter node mijn veiligheidsgordels want op het fietspad zat hier en daar wel een minuscuul boomworteltje in de weg. In het achterschip van Strada 94 maakten de mannen van Risse zwetend overuren om het  achterwiel in hemelsnaam nog een béétje aan de grond te houden. Ik meende nog iemand iets te horen roepen over een mountainbikeroute, maar dat heb ik vast verkeerd verstaan ;-).

Daarna dankte ik onze Lieve Heer der Velomobielen, want het ging meestal bergafwaarts. Terwijl we afdaalden naar Loenen kon ik aan mijn reisgenoten zien wat het voordeel is van een velomobiel. Terwijl zij lekker meetrapten, hield ik mijn benen meestal stil en daalden we toch samen met een leuke snelheid van ruim 40 km p/u af. Ja dan is het leven mooi!

Bijna thuis: Theehuus Kanaalzicht is open, ze schijnen er ook appelgebak te hebben

Bij het kanaal verwaaide mijn laatste afscheidsgroet in de wind. Ja ik kom zeker terug, en er is mij plechtig beloofd dat er een volgende keer ook weer velomobielen meerijden ;-))). Het was mij een genoegen!

Lees ook het verslag van roeifietser Wim van deze tocht Ook Casper (Q147) beschrijft deze zomerse tocht.