Wat Nellie dacht en zag

Het is iets voor negen uur als Nellie de deuren van het Volkshuis openmaakt. Het duurt nog geen 5 minuten of de eerste vaste klanten komen al binnen en krijgen zonder te vragen hun vaste kop koffie of wat anders.

Dan is het weer even rustig. "Het is weer de eerste zondag van de maand", denkt Nellie, "dan komen altijd die banaanfietsers..." En terwijl ze de tijdschriften op de leestafel nog even netjes legt ziet ze in haar ooghoeken de eerste banaan al stoppen. Zo'n gele. Binnen het minuut of tien is het hele gezelschap compleet. Als ze de koffie en thee serveert gaat het gesprek over iemand die er niet bij is. Ene Paul die ziek zou zijn. En er is nogal wat discussie over de rijrichting. "Holterberg!" wordt er geroepen maar daar komt nogal wat weerstand tegen vanwege de wind. Nellie die zelf dag in dag uit naar het Volkshuis fietst (op een opoefiets met veel plastic bloemetjes aan het stuur) snapt al die ophef over koude wind niet goed. Die mannen zijn stuk voor stuk warm aangekleed en de meesten zitten nog in zo'n bananending ook. Pff, mannen, het blijven watjes. En die man met zo'n trek- en duwfiets is er ook weer bij. Dat lijkt haar dus helemaal een eng ding.

Als het hele gezelschap om een uur of tien opstapt hoort ze er nog één zeggen: "Maar in Hoenderlo....op zondag is daar.....". Blijkbaar gaan ze dus die kant op.

Bericht door Volkshuis.

Het is dus handig om contacten in de Zutphense horeca te hebben als je wordt uitgedaagd een stukje te schrijven over een LOL-tocht die je dacht dat je nooit zou maken.

Maar wat Nellie bijvoorbeeld niet wist is dat de landelijke uitstraling van LOL inmiddels een aanzuigende werking heeft op ligfietsers van ver buiten de regio. Een vorige keer wipte Ymte even aan en deze keer was Mick met z'n Limit helemaal uit Amsterdam komen rijden.

Het hele gezelschap ging dus vrolijk onderweg naar Hoenderlo. Het tempo lag niet erg hoog met open liggers in het gezelschap en met de wind tegen. Arjen is dan inmiddels zo vriendelijk geweest ondergetekende een Glympse te sturen. Met de benen lui op de bank (meer energie had ik niet) kon ik zo virtueel meefietsen. Waar Arjen was zou waarschijnlijk ook de rest wel zijn.

Volg er één en je hebt ze allemaal (dacht ik)

Om 11:30 arriveert het gezelschap in Hoenderlo. Het blauwe pijltje op mijn telefoon beweegt zich aarzelend en zoekend door het dorp. "Ah", denk ik, "ze zoeken een geschikt innamepunt voor koffie en appelgebak." Tot om 11:33 via Twitter een noodsignaal de wereld in geslingerd wordt. Hoenderlo 'Shame on you', blijkt een "op zondag geen horeca" dorp te zijn:

Grrr, de Veluwe en horeca op zondag #LOL
— Arjen Haayman (@haayman) 1 maart 2015

Uit arren moede wordt in hoog tempo doorgescheurd naar Loenen een half uurtje verderop. Ergens ter hoogte van de Woeste Hoeve verliest het LOL-peleton zijn cohesie. In elk geval Arjen lijkt met volle vaart af te dalen richting Loenen. Er verschijnen snelheden van ruim boven de 60 km per uur op zijn kilometerteller. Er wordt ongetwijfeld hier en daar flink geRISt. Om 11:56 staat hij in Loenen op de stoep van Hotel Restaurant de Loenermark. De rest volgt minuten later. De geur van appelgebak komt door de voordeur al naar buiten.  This is the place to be!

Ruim 40 minuten zitten ze binnen. Ongetwijfeld druk bezig met dat appelgebak. En waar ze het over hadden? Geen idee, zover reikten de mogelijkheden van mijn 'big data' analyse niet.

Dankzij Strava, Facebook, Strava Labs, Glympse en later de blogposts van Casper en Mick en Wim kon ik als 'couch potato tegen wil en dank' toch het idee krijgen dat ik een stukkie mee mocht fietsen.  Maar ga er maar vast vanuit dat ik er de volgende keer weer echt bij zal zijn.