De Mega Winegum Tocht

A.s. zaterdag maak ik met de fietsers van LOL weer zo'n mooie mega-lange fietstocht. De totale afstand voor mij zal inclusief de aanrijroute ruim boven de 300 kilometers gaan komen. Sinds ik vorig jaar een rondje IJsselmeer maakte van 365 km weet ik dat ik dit kan.

Door het dagelijks heen en weer fietsen tussen Dieren en Apeldoorn heb ik een fatsoenlijke fietsconditie opgebouwd. Het enige waar ik goed op moet letten is voldoende te drinken en voldoende te eten. Het is dus niet zo vreemd dat ik zeer geïnteresseerd was in de opmerkingen over sportieve voeding zoals die recent op Belle's blog voorbij kwamen. Nu ben ik een echte snoeper dus toen het over winegums ging had dit onderwerp mijn onverdeelde aandacht! Maar helaas was het gebruik van winegums als middel tegen hongerklop, volgens Belle, niet aantrekkelijk.

"Hoezoo, niet aantrekkelijk..!", dacht ik toen. Winegums zijn superlekker, zitten boordevol fruit (vandaar die mooie kleuren), snoepen erg makkelijk weg  en je zou er dus, als je het maar echt wil, die hongerklop makkelijk mee moeten kunnen bestrijden.

Het wetenschappelijk bureau Mooi Geel rekende het allemaal voor jullie uit; uitgaand van de tocht van ongeveer 325 km die ik aanstaande zaterdag zal maken.

Één winegum bevat 10 kcal. Met mijn gewicht van 85 kilo ga ik 850 kcal per uur verbruiken. Bij een gemiddelde snelheid van 25 km/uur moet ik dus 85 winegums per uur wegwerken. Da's elke 42 seconden een zo'n heerlijk kleurig en fruitig zoet exemplaartje.  Met dat gemiddelde van 25 ben ik zaterdag een uur of 13 onderweg en heb ik ruim 1100 heerlijke snoepjes nodig. Zo'n gummetje weegt een grammetje of 5. Met vijf kiloverpakkingen ben ik dus voor de hele dag klaar met verantwoorde sportvoeding. Krentenbollen en andere traditioneel velovoedsel heb ik dan niet meer nodig.

Plaats genoeg voor een hele dag mondvoorraad...

Maar ik heb toch een vaag vermoeden dat dit niet helemaal gaat werken. Na een paar uur begin ik vast overal groene, rode, oranje en gele vlekken te vertonen. En mijn medefietsers van LOL zien mij de hele tocht met één hand losjes aan het stuur voort trappen. Terwijl mijn andere hand voortdurend ergens in één van die vijf enorme zakken aan het graaien is naar een volgende vrolijk gekleurd exemplaar.  Niet verslappen met happen want anders slaat de hongerklop toe. En dan zwijg ik nog maar over de geurkegel van versgekauwd fruitsnoep die achter mij zal hangen. Gelukkig rij ik meestal al achteraan.

Ach, misschien moet ik  gewoon terugvallen op de traditionele rekenmethode die Peter de Rond mij ooit eens aan de hand deed: één krentenbol per uur fietsen. Da's een stuk eenvoudiger te behappen.