Stoer!

Ze heette José en was lekker aan het fietsen. Onderweg naar camping Het Schuurtje in Elburg. Een warme slaapzak had ze bij en natuurlijk een goed boek. Wat was dát een goed besluit geweest. Om die kerel van haar lekker thuis te laten zitten met z'n voetbalplaatjes. Vlak voor de A28 zag José ze ineens staan. Langs de kant van de weg. Twee mannen, die naast hun banaanfietsen, een gele en een witte, met elkaar in gesprek waren. Kijk dát was nog eens stoer. Deed die Henk van haar maar eens zoiets! In haar enthousiasme riep ze heel hard "Stoer!!!" naar de beide heren. Die vonden dat maar wat leuk!

Die beide stoere heren waren Wim en ondergetekende. We waren net een uurtje of zo onderweg terug naar huis na een geslaagde trip naar velomobielmekka Dronten. Ik was daar omdat mijn freewheel vervangen moest worden, Wim omdat ie in de meivakantie graag een tochtje maakt.

Nog een kilometer of 70 te gaan naar Dronten. Genieten van een uitgestorven fietspad langs het Apeldoorns Kanaal

We fietsten de bekende Mooi Geel Dronten Route. Door Apeldoorn Noord, via Gortel dwars de Veluwe over. Mooier dan dit krijg je het niet. Als kers op de appelmoes koos ik ervoor om na de Elburgse brug rechtsaf langs de randmeren richting Kampen te rijden. Vlak voordat je de Hanzespoorlijn kruist ligt daar een mooie betonfietspad linea recta naar Dronten. En Wim: het is echt maar een kilometer of vier om. Ook al leek jou dat veel meer ;-).

Dat freewheel was trouwens nog een souvenirtje van mijn vakantie. Toen ik de dag voor mijn eerste werkdag de banden oppompte bespeurde ik wat stroefheid in de aandrijving. Het freewheel bleek werkelijk muurvast te zitten. Vijf weken stilstand waren dus fataal geweest. Met wat WD40 kwam het weer piepend, krakend en schurend op gang maar het klonk niet goed. De velomobieladviseurs in de Flevopolder raadden mij dan ook aan het binnenkort maar te laten vervangen. "Niet te lang mee wachten want dan sta je straks ergens onverwacht stil", stond nog in de mail uit Dronten.

Toen Theo eenmaal de vrijloop verwijderd had bleken ook de drie lagers niet meer helemaal soepel te lopen. Die werden na 35.000 kilometers dus preventief vervangen. En verder was er het vaste koffiemoment waarop we de laatste velomobielroddels konden uitwisselen. Allemaal niet geschikt voor publicatie op dit weblog ;-).

Met al die goede gesprekken bij de koffie kostte het enige moeite om weer aan de terugreis te beginnen.
Maar zo te zien is Wim hier bijna startklaar

Hoe zwart wit willen jullie het hebben?

En terug? Terug ging het soepeltjes. Als ik de benen stilhield hoorde ik nu alleen het subtiele getik van een nieuw freewheel en niet meer dat angstaanjagende schuur- en kraakgeraas. We hadden de wind mee en schoten goed op. Maar omdat we geen haast hadden, we waren tenslotte alle twee lekker een dagje uit, stopten we  regelmatig. Ook vlak na de A28 voorbij Elburg en Doornspijk. En toen kwam José op haar zwaarbeladen vakantiefiets dus voorbij. Stoer hoor!

Op de terugweg, bijna thuis, was het langs het kanaal nog bijna net zo rustig.

Het verslag van WIm lees je hier