Helaas, rustig naar huis lopen was ze niet gegund die vrijdagmiddag. Net toen ze de kruising bij het crematorium wilden oversteken kwam er uit het niets zo'n enge snelle gele banaanfiets. Rinco deed van de zenuwen een plasje en Thea aarzelde even. Maar Jan niet! Die wilde wel wat kwijt. "Rotdingen, zijn 't", zei ie eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen Thea. "Levensgevaarlijk!", riep ie nog terwijl dat ding in een flits voorbij denderde. Dat enge rommelende geluid zou hij zich nog de hele middag herinneren. "Echt levensgevaarlijk...", zei ie nog een keer, "God mag weten hoe hard dat ding wel niet ging. Vijftig?" Voor ie verder kon mopperen trok Rinco aan de lijn, die was het hele voorval alweer vergeten en wilde naar huis. Naar de gevulde voerbak.
 |
| Rinco vond dat gele ding vooral eng (Foto Lauren Liston op Flickr) |
En ik?
Ik was wat vroeger die vrijdagmiddag. De vaart zat er niet erg in, zoals wel vaker met de laatste woonwerkrit van de week. Ik passeerde de rotonde bij de SPAR-supermarkt en draaide rustig de weg langs het crematorium op. En weg met nogal ruw asfalt én het stijgt hier iets.
Met een gezapig vaartje van 25 km p/u roffelden de Marathon Plusjes de Dierense berg op. De afslag crematorium kwam in zicht. Altijd goed opletten hier want deze kruising tussen bos en bebouwde kom is niet super overzichtelijk. Ik hield mijn benen al stil en toen zag ik ze: een man, een vrouw en een hondje. Zo'n overactieve Jack Russel pup met een rode boerenzakdoek om.
Ze maken net aanstalten de straat over te steken. Als velomobielrijder heb ik al heel snel geleerd vooral te anticiperen op het gedrag van anderen in het verkeer. Met een soepele beweging stuur ik de Strada naar het midden van de weg, zo ver als mogelijk van onvoorspelbare voetgangers. Voor het geval dat... glijdt mijn vinger al richting claxon. Op het moment dat ik het drietal passeer hoor ik de man nog net iets zeggen: "Levensgevaarlijk!", vang ik duidelijk op. Ik moet er eigenlijk een beetje om lachen. 'T is maar hoe je 't bekijkt ;-).
Herlezenswaardig
Jan noemde het zelfs Extreem gevaarlijk
Mag opgenomen worden in het literaire tijdschift "Trapperkracht" (nog op te richten).
BeantwoordenVerwijderenBundelen in het nog uit te geven boekje 'Trap eens wat vaker rond' :-D
BeantwoordenVerwijderenVan wie was die leus "Trap eens wat vaker naar de baas" ook al weer?
BeantwoordenVerwijderenloslopende honden, levensgevaarlijk inderdaad!
BeantwoordenVerwijderenLeuk zo, die verschillende invalshoeken, er zijn zoveel manieren om de veiligheid (meestal- perceptie) te bekijken.
BeantwoordenVerwijderen2 invalshoeken waar ik nu aan denk:
1) fietsen ís gevaarlijk, de ongevalsstatistieken voor fietsers zijn niet best.
2) Mensen die alles gevaarlijk vinden.., volgens mij is dan ook alles gevaarlijk voor ze omdat zij risico's vooral uit we weg gaan in plaats van er mee leren om te gaan. Ik geloof dat kinderen die op jonge leeftijd gaan fietsen inherent veel veiliger weggebruikers worden. Ze beheersen de fiets en schatten verkeerssituaties realistisch in. ... De man met de opmerking heeft vast pech gehad, laat leren fietsen ;-)
Ik vind het niet om te lachen, het toppunt voor mij waren krijsende oudere vrouwen die vonden dat ik te hard op het fietspad ( = geen wandelpad ! ) reed....terwijl ik net op gang kwam van afremmen voor een kuispunt. Het kan niet eens 15 km/u geweest zijn...
BeantwoordenVerwijderenNu is dat op zich alleen maar ( in mijn ogen ) onterecht, maar dat soort mensen vinden vaak ook hun weg naar de politie om te klagen. Al dan niet via de mogelijkheden van door de politie opgezette/gesteunde (buurt) apps.
Ik ben er dus ook vrij zeker van dat mijn "gele banaan" bekend is bij de plaatselijke politie als overlastgevend/burgers erover hebben geklaagd.
Dat rijmt ook met de buitengewone intresse van politieauto's die ik soms overal op mijn route aantref, ook op fietpaden waar helemaal geen auto's zouden moeten rijden zoals in bossen. Maar het kan natuurlijk ook dat ze zich vervelen en het een interessant tijdverdrijf vinden dat rare banaan ding te volgen en kijken of ie ergens inderdaad gevaarlijk hard gaat of zich gevaarlijk gedraagt, wie zal het zeggen...
Het enige verschil met toen ik nog opgevoerde brommers reed is dat ze me verder met rust laten...
Vanmorgen voor het eerst sinds drie weken weer in de Quest. Ik heb vier opgestoken duimen gezien. Maar ook ik maak het weleens anders mee.
BeantwoordenVerwijderenBij oudere mensen heb ik nog maar nauwelijks negatieve opmerkingen of blikken gekregen.
BeantwoordenVerwijderenZe zijn veel meer dan de jong volwassenen (20-50-tigers) positief ingesteld erover.
En lach, een duim, staan zwaaien en/of iets roepen dat lijkt op "allee geef maar gas", ...
Leuk, die twee invalshoeken. Herinnert me aan een man die me teken deed om langzamer te rijden, toen ik zowat 20 reed op een fietspad langs een grote baan. Vertragen deed ik niet, wel stoppen om te vragen wat er aan de hand was: 'je rijdt veel te snel, dat is gevaarlijk.'
BeantwoordenVerwijderen'Ah, hoe snel denkt u dat ik ging?'
'Minstens 30 of 35, schat ik. Die dingen zijn gevaarlijk: je ziet ze niet.'
Enfin: het kwam goed, hoor. Dit draaide om tot een kort gesprek met vragen uit interesse. Meestal zijn de mensen niet zo zuur.