Sprinten!

Ik ben de archetypische snelle slak.  Ik ben natuurlijk niet de enige velomobielrijder die efficiënt fietsen tot een ware kunstvorm verheven heeft. Al in de eerste weken had ik het door. Als ik op mijn gemak naar het werk in Apeldoorn fietste was ik vijf minuten langzamer dan wanneer ik me het snot voor de ogen trapte.

We weten het allemaal: voor een paar minuten winst moet de gemiddelde snelheid flink omhoog. En die gemiddelde snelheid kan alleen maar hoog zijn als je met je carbon-glasvezel trapautootje gewoon aan één stuk door kunt blijven rijden.  Op mijn gewone woonwerkroute, die niet over kilometerlange kaarsrechte kruisingsloze polderwegen gaat, is dat dus heel erg moeilijk. Zeker als je een snelle slak bent en 30 per uur al helemaal prima vindt.

Maar soms, heel soms, heeft deze snelle slak de kriebels. De sprintkriebels wel te verstaan. Dan wil ik wel eens proberen hoe hard ik kan.  Een paar stukjes op mijn route lenen zich daar bij uitstek voor: de route door het Woudhuis ten oosten van Apeldoorn en een paar stukken breed fietspad langs het kanaal. Die zijn allemaal geplaveid met luxe asfalt en hebben geen onderbrekingen.

Sprintje naar het spoor...

Niet zo vreemd zijn deze stukken ook segmenten in Strava. Dus als ik weer eens de kriebels heb kan ik ook gelijk zien of ik echt de kriebels had. Of dat het alleen maar leek alsof ik hard fietste.

Vanochtend dus, fietste ik, ‘business as usual’, door het Woudhuis. Het luxe asfalt gleed moeiteloos onder mij vandaan, de zon die nét opkwam scheen fraai over de akkers met  laaghangende nevels.  De ideale omstandigheden om de sprintkriebels te krijgen. Dat kwam mooi uit want vlak voor ik de spoorlijn Apeldoorn – Deventer oversteek ligt zo’n Strava-segmentje. De ‘Spoorsprint’ van wel 0,3 kilometer lang.

Segmenten in Strava zijn zelden langer dan een kilometer. Langer kunnen de heren wielrenners de topsnelheden waarmee ze de ranglisten aanvoeren, niet volhouden. ;-)

In juni 2013 reed ik hier al eens 35,8 km p/u gemiddeld! In 36 seconden was het voorbij. In mei 2014 fietste ik hier voor het eerst net iets sneller dan 40 gemiddeld. Ik rolde vier seconden eerder over de streep. En vandaag? Nou het is me gelukt hoor. Weer een seconde eraf en 41,6 gemiddeld. Wel een beetje buiten adem denderde ik de spoorwegovergang over.

Joehoeoeoeo, ik voelde me als Epke, als Dafne, als Ranomi in Rio. Niet de hoofdprijs maar wel een hele mooie prestatie. Misschien mag ik van de baas vanmiddag zelfs eerder naar huis, net als die Nederlandse Olympische sporters deze week ;-).