Een bijzonder lollige pannenkoek

Op de hele vroege zondagochtend is Nederland misschien wel op zijn allermooist. De natuur ontwaakt. De eerste zonnestralen verlichten de toren aan de Houtmarkt in Zutphen. De dag voelt nog fris en vol belofte. Er rommelt iets in een zijstraat - dat moet Marc zijn die even later met zijn DF het plein oprijdt. Bijna niemand die dit verstilde tafereel ziet,  behalve Paul.

Terwijl Anja nog op één oor ligt, is Paul voor dag en dauw opgestaan om met volle teugen de eerste zondag van de maand te proeven. Ontspannend? Reken maar. Net als de fietsrit naar Zutphen toe. Geen kip op de weg en zó'n relaxte rij-ervaring: dat kan alleen een velomobiel bieden. "Als je me twintig jaar geleden had verteld dat ik uitgerekend op de énige dag dat ik kan uitslapen extra vroeg op zou staan, had ik je recht in je gezicht uitgelachen", fluistert Paul. Hij neemt een slok van zijn koffie die juffrouw Nellie net neergezet heeft. "Maar zo'n moment om even te genieten van de LOL-rit die straks gaat starten, dat voelt echt als een cadeau."

Heb je nu een déja vu gevoel? Dat klopt! Bovenstaande tekst lijkt verdacht veel op de eerste twee  alinea's van het vorige bericht. Ik deed niets anders dan de opmerking van Wim bij dat bericht hier in de praktijk brengen ;-)

Rond de LOL-stamtafel in het Volkshuis werd het snel drukker. Ruim voor half tien, de officiële verzameltijd,  zaten er al dertien ligfietsers en velomobielrijders aan de koffie en thee. "Nou moe", zei juffrouw Nellie, "het lijkt wel of jullie elke keer met meer komen!"  Maar voor een record opkomst schijnt het nodig te zijn dat er vijftien man/vrouw meerijden.  Daar kun jij dus volgende maand aan bijdragen. Heb je een ligfiets of velomobiel? Fiets dan eens mee met LOL. En nee, we rijden niet heel erg hard ;-).

't is gewoon altijd erg gezellig aan de LOL stamtafel

Gaan we  nog een keer weg, of hoe zit dat?

De bestemming deze keer was (Radio) Kootwijk. Naar het westen waarvandaan de wind waaide. Met die bestemmingen bemoei ik me nooit, ik hou me dan op de vlakte. "Je houdt je op de vlakte omdat je niet van klimmen houdt, Paul", merkte iemand heel scherp op. Ze kennen me  wel een beetje bij LOL.

Verdorie, wat was het koud. Gelukkig had ik me bij vertrek al in winterkostuum gestoken. Een lange broek, een fietsshirt met korte mouwen en daarover heen nog eens een fietsshirt met lange mouwen. Maar dan de open liggers: die kleedden zich met dubbele handschoenen, donsjacks, warme schoenen en dikke fleecemutsen. We waren allemaal maar wat blij toen we  het dorpje Kootwijk binnenreden.

In  de warme gelagkamer van Café Restaurant Brinkhof konden we  zo aanschuiven aan de grote tafel.  Ik had intussen flink trek gekregen en waagde mij aan een pannenkoek met echt Veluws Spek. Dat wilde ik wel eens meemaken. Nou dat heb ik geweten!  De wat ongepolijste bediening (in een recensie op Google Maps  'lompe kikkers' genoemd) slingerde een werkelijk megavette pannenkoek op tafel. Waarschijnlijk houden ze achter het café in een schuurtje wat wilde zwijnen voor dat Veluwse Spek. Ik meende bij aankomst al wat geknor te horen, maar dat kan ook mijn maag geweest zijn. Jongens, jongens, ik heb die avond niet meer hoeven te eten. En bij de bescheiden klimmetjes die na deze stop nog volgden voelde ik nog het gewicht van dit Veluwse culinaire hoogtepunt.

Mooi fietspad over de mooie Veluwe langs een heel bijzonder gebouw. Nog nooit in Radio Kootwijk geweest? Fiets er eens heen dat kan ook met LOL ;-)

Daarna fietsten we toch nog langs Radio Kootwijk en over het supermooie betonfietspad over de heide naar Hoenderlo. Toen waren we eigenlijk alweer op de terugweg.  Na 97 kilometers was ik weer thuis. "Wil je nog wat eten?", vroeg Anja me. Maar die wist natuurlijk niet wat ik allemaal had meegemaakt.


Marc maakte een leuke korte video. Fiets mee met LOL over de mooie Veluwe: