Op zoek naar een verloren beek

“Hé Paul kun jij vanmiddag een verloren beek voor ons op gaan zoeken?”, kreeg ik gisteren te horen. “En als je die dan gevonden hebt, wil je dan een paar foto’s maken?”  'T leek een alleszins redelijk verzoek maar ik voelde toch nattigheid. Een verloren beek?  Ik had het pimpelpaarse vermoeden dat mijn collega’s mij na 15 jaar bij het waterschap alsnog met de jongste-bedienden-grap het bos in wilden sturen.  Jullie weten wel de grap van het ‘plintladdertje’ , ‘de vierkante gatenboor’ of ‘de usb stick met zoekgeraakte emails’. De jongste bediende bij velomobiel.nl wordt ongetwijfeld op pad gestuurd voor een flesje aerodynamische kettingolie of iets dergelijks.

Ik besloot me van de domme te houden want ik zag vooral de mogelijkheid voor een fietstochtje door de Veluwse bossen ten noorden van Apeldoorn. Want daar zou ik moeten gaan zoeken.  Ik kreeg een kaartje mee waarop wat lokaties vaag omcirkeld waren. Daar was de beek voor het laatst gezien terwijl die langzaam naar het oosten stroomde.

Geen beek te bekennen. Zoals bijna overal op de Veluwe een droge bedoening 

“Succes Paul”, riepen ze me nog na terwijl ik met mijn Strada de weg langs het Apeldoorns Kanaal opdraaide en naar het noorden begon te fietsen. Het weer was geweldig, de zon scheen uitbundig door de herfstkleuren die bijna op hun mooist waren.  En die verloren beek? Die bleek minder verloren te zijn dan ik dacht. Ergens in het buitengebied van Epe stuitte ik op een bord waarop melding gemaakt werd van een Verloren Beek. Toen snapte ik ook waarom die ooit verloren was.   Tegen die tijd had ik ook al een hele serie foto’s gemaakt om mijn collega’s te bewijzen dat ik echt serieus gezocht had.

Vlonderpad over de Tongerense Beek. Fout dus. Heel vervelend dat ik dit allemaal moet zien

Op weg naar de beek nog wel wat mooi herfstkleuren gescoord

Gevonden! Oh, is dat alles?