Roem, faam en onsterfelijkheid

De zon stond hoog aan de Griekse hemel en brandde genadeloos. Acasius stapte naar voren, rekte zijn arm zo ver mogelijk naar achteren en slingerde zijn speer met enorme kracht weg. Naar het leger van de Perzen. Een man in de voorste rij stortte doorboord ter aarde. En met één stem scandeerde het hele Griekse leger "κῦδος!!! κῦδος!!! κῦδος!!!"  Zo omstreeks die tijd is het dus begonnen met redelijk onschuldige competities.

Heel wat jaren later maakte ik een Strava account aan. Gewoon uit nieuwsgierigheid, om te zien hoe dat nou werkte. Ik had ook al een login voor Garmin Connect. Ridewithgps, Endomondo, MapMyRide, en misschien ook al voor Runtastic en Runkeeper. Eigenlijk best wel een enorm sportieve prestatie voor iemand die vindt dat ie helemaal niets aan sport doet ;-).

Pas toen ik serieus begon te fietsen, op en neer naar Apeldoorn om daar te werken, begon ik regelmatig ritjes op Strava op te slaan. Vooral om voldoende 'big data' te verzamelen om daar later een semi-wetenschappelijk blogberichtje aan te wijden.

En vanaf dat moment kreeg ik er mee te maken: de kudos. Ik had meestal nog maar net op de Opslaan-knop gedrukt of er buitelde al een goedkeurend 'duimpje' over het scherm. "Erg aardig van M., of van R. of van Z.", dacht ik dan, "maar dit woonwerk ritje is écht geen bijzondere prestatie hoor." Binnen een uur had ik dan meestal een keer of vijf roem, faam en onsterfelijkheid verworven met een simpel forensentochtje.

Het woord 'kudos' komt dus van het Griekse κῦδος wat roem of faam betekent, oorspronkelijk op het slagveld. Het dook eind 18e eeuw weer op en werd later op Britse universiteiten gebruikt in de 20'er en 30'er jaren van de vorige eeuw. Meer 

Op een gegeven moment heb ik geprobeerd mijn 'fans' te ontmoedigen. Ik fietste van Dieren naar Apeldoorn en op Strava meldde ik "Woonwerk heen - héél saai". Dat zou ze ze er wel van weerhouden mij met kudos te overladen. In Apeldoorn aangekomen had ik in de kleedruimte nog maar ternauwernood mijn rechterfietsschoen uit of het eerste duimpje was al binnen. Een linkerschoen en een fietsbroek verder en ik zal al op vijf.  Zo snel ging dat en niets hielp ;-). Waarschijnlijk dacht iedereen: "Ach got, moet die arme Paul elke dag van die vreselijke saaie tochtjes maken...en het is ook al prutsweer. Laten we 'm een hart onder de riem steken...."   Zo verzamelde ik in de loop van de tijd meer dan 250 van die bemoedigende Stravaduimpjes. En de teller loopt door.

Dat het verschijnsel kudos belangrijk kan zijn bewijst wel het feit dat Strava er een hele set tips en trucs bij levert 'How to get more kudos'

Kudos komen me meestal vanzelf aanwaaien :-)

Niet alleen blijk ik dus vaste fans te hebben, regelmatig vinden ook volslagen vreemden mijn saaie ritjes ineens een kudos waard. Ze moeten me vast en zeker ergens onderweg gezien hebben en toen enorm onder de indruk zijn geraakt van dat voorbij flitsende mooie geel. Waar had ik al die lof anders aan verdiend?

Een paar dagen geleden nog kreeg ik kudos van ene Natalia. Dat bleek dus iemand uit Hoorn te zijn die haar Strava profiel werkelijk kamerbreed behangt met foto's van een witte hond. Verder blijkt ze vooral hard te lopen en virtueel te fietsen met Zwift. En zo iemand geeft mij kudos?  Een fat finger error?.Ik snap er niks van...of ik moet allerlei stille aanbidsters hebben ;-). Dat zou ik nog wel begrijpen.

Welkom in de wondere wereld van roem, faam, glorie en onsterfelijkheid. Dan was het bij de oude Grieken toch net iets simpeler...