Paastreffen in mijn achtertuin

Terwijl een deel van velomobielend Nederland een rondje over Texel draaide en een ander deel elkaar ontmoette ergens bij Harskamp op de Veluwe, had ik mijn eigen Paastreffen in de achtertuin.

Natuurlijk beschouw ik als Dierenaar de hele Veluwe als mijn achtertuin; immers als ik de straat oversteek en door het hek stap ben ik al in het Nationaal Park Veluwezoom en da's natuurlijk erg mooi. De wilde zwijnen ploegen mij achtertuin nog net niet om maar iets verderop in het bos kan ik dagelijks hun sporen aantreffen.

In de titel van dit verhaal gaat het over die bescheiden postzegel grond achter mijn eigen huis. Eerste en tweede Paasdag hadden wij vrienden op bezoek. Die waren al een tijdje niet langs geweest en dus kwam het gesprek onvermijdelijk ;-) op mijn meest recente en opvallendste aanschaf: de Strada.

De 'banaan' werd beklopt en bekeken en één van de vier wilde zelfs wel een sur place proefrit proberen. "Het lijkt wel wat op een kano...", zei ze en "je zit er behoorlijk klem in...".  Het instappen ging vrij eenvoudig, maar een eerste keer uitstappen blijkt elke keer weer een uitdaging. Dat herinner ik me zelf ook wel.

Ik weet zeker dat ik geen velomozieltjes gewonnen heb, maar de banaan is niet langer eng of vreemd. Nu de rest van Nederland nog.

Een woord tot slot
De eerlijkheid gebied mij te schrijven dat de gasten eigenlijk meer geïnteresseerd waren in het spotten van wilde zwijntjes. Maar hoe we ook speurden, die lieten zich niet zien. Da's dan weer het voordeel van een velomobiel, die kan zich nergens verstoppen.

Met wat geluk nu te zien...