Waarmee ik overigens niet de suggestie wil wekken mij aan te sluiten bij die weggebruikers die vinden dat er (met name) meer autowegen moeten komen. Er mag natuurlijk wel meer asfalt komen, maar dan graag op de plekken waar wij als fietsers nu nog moeizaam voorthobbelen over klinkers en verzakte tegelpaden.
Het mooist is asfalt als het ónder je fiets zit en niet als je fiets onder het asfalt zit. Zoals ik eerder schreef, maakte ik vorige week een flinke tocht naar het midden van het land. Onderweg kwam ik helaas in wegwerkzaamheden terecht en daarbij moet ik een stuk door een zo'n dun laagje vers plakasfalt hebben gereden.
Toen ik begin deze week de bandenspanning wilde controleren viel het me op dat de modder in de wielkasten wel erg hardnekkig was. Even krabben leverde me slechts een pikzwarte plakkerige nagel op. Het was asfalt. Het toch al niet zo maagdelijke geel was bezoedelt door een dikke zwarte streep die keurig de wiellijn volgde.
Voor alles is een schoonmaakmiddel, ook voor asfalt op een velomobiel. Men neme een paar flinke poetslappen en een fles wasbenzine en zie: het asfalt verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het geel werd weer geel.
Nu nog een huismiddeltje ontdekken waardoor er net zo eenvoudig asfalt bijkomt op plekken waar ik het wél nodig heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten