donderdag 6 december 2012

Winterpaniek

Brompton in de polder
Verdorie, trek ik 's ochtends de gordijnen open en ik zie dat de straat mij in maagdelijk wit tegemoet glinsteren. Verheug ik me al dagen op het velomobielen door echte sneeuw, moet ik vandaag, uitgerekend vandaag, met de trein naar Nijkerk. Het goede nieuws daarbij is, dat ik me daarna wel per fiets, zij het per eenvoudige Brompton, de wijdse polders in mag wagen voor een barre tocht naar het stoomgemaal Hertog Reijnout. Alwaar mij een hopelijk inspirerende vergadersessie wacht.

Mijn treinreis verloopt soepel maar om mij heen hoor ik veel geklaag. Vertraging, vertraging en nog eens vertraging. Een mevrouw klaagt dat ze met de auto had willen gaan, dit niet gedaan had vanwege de verwachte files, en nu wel een kwartier later in Amersfoort gaat aankomen. "Mens, zeur niet...", wil ik haar toeroepen. Ga in hemelsnaam lekker met de auto!

In Nijkerk glibber ik op mijn kleine Bromptonwieltjes door straten en over industrieterreinen tot zich onverwacht de winterse polder voor mij openbaart. Weer een voordeel van de fiets, je stopt makkelijk om een foto te maken.

Het is winter in de polder
De meeste van mijn collega's blijken muurvast in de file te zitten. Dat ik eigenlijk een kwartiertje te laat ben, valt helemaal niet op. Na afloop van de bijeenkomst vragen een paar collega's me of ik morgen wel naar het werk kom, met de fiets, vanwege de horrorwintervrijdag. "Natuurlijk..." , zeg ik, "ik kom altijd met de fiets. Het moet wel heel erg worden wil ik met de trein gaan".  Het verslag van Hoe Erg Het Was, volgt morgen.




5 opmerkingen:

  1. Een kwartier is wel veel vertraging voor een trein, maar niet meer dan een gemiddelde slechtweer file.

    Waar ik altijd voor vrees is echte verstoringen, dat 1000+ mensen op grote stations urenlang geen kant op kunnen en verkleumen op de koude perrons. Ik heb het in mijn 10 jaar als NS machinist al een aantal maal gezien. Oplossingen als bussen inzetten werkt dan niet want het zijn teveel mensen en de wegen zijn ook verstopt met files en slecht begaanbaar....zelfde geldt voor taxi's ( die dan ook nog woekerprijzen durven vragen ) ...je staat gewoon gevangen waar je echt niet wilt zijn....

    Ook als een trein tot stilstand komt in een bevroren weiland staat er ook niet zomaar ( of helemaal niet ) een bus naast. En als het defect de electrische installatie betreft is de kans groot dat de verwarming ook uitvalt....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Quezzt, ik heb meer dan 10 jaar intensief treinforensen achter de rug en alles wat er mis kan gaan met de trein wel mee gemaakt. Mensen schieten wel heel erg snel in de stress.

      Verwijderen
    2. Idd, 7 jaar Voorthuizen-Utrecht geforenst. Eigenlijk wel relaxed reizen vind ik. Je weet waar je aan toe bent, elke dag weer die vaste gewoontes.
      De keren dat ik eruit gegooid ben is op de vingers van een hand te tellen. (brand in computerstation Amersfoort en Schietincident op Overvecht)
      Dat is veel minder oponthoud in vergelijk met zoveel autokilometers op dat traject.

      Verwijderen
  2. Zo dichtbij en toch zo ver weg.
    Nijkerk, polder Arkemheen, Hertog Reinhout, Ik heb daar heel wat voetstappen en fietssporen achtergelaten. En dat waren niet de laatste.
    Die polder ben ik verlieft op.
    Er is niks en toch is er van alles.
    Hertog Reinhout kunnen we nog steeds niet missen in dit tijdperk van computergestuurde electrische gemalen. Hij moet nog vaak bijspringen.

    De Bromton is ondanks zijn kleine wieltjes best handig met dit weer.
    Als hij weg glipt onder je val je zelden. Je zet zo je voet ergens neer en de fiets is makkelijk met een hand nog te bedwingen. Een loopfiets bijna.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtige foto met de twee bomen in het polderlandschap!

    BeantwoordenVerwijderen