vrijdag 30 november 2012

Een wit laagje glinstert op de klinkers...

Voor het eerst in mijn prille velomobielcarrière vertrek ik bij temperaturen onder nul. Kleding blijft ongewijzigd (ik fiets al wel met een lange broek) maar het schermpje XL gaat erop en voor het eerst een paar dunne handschoentjes aan. Maar het deksel blijft nog achter het stoeltje zitten. Als hard core cabriorijder ben ik winterklaar!

Ja en eigenlijk is dit dus nog warm genoeg, juist omdat ik prinsheerlijk uit de wind zit, achter mijn maxischermpje. Mijn zelfgemaakte deflectortje moet wel heel hard werken om zijn ontwasemende taak naar behoren uit te voeren.

Daar nog wat aan gefinetuned worden en vlak voor ik de bebouwde kom van wereldstad Apeldoorn binnenrijd vervang ik de XL versie voor het standaard mini-vizier. In de bebouwde kom werkt mijn deflectortje minder want daar ligt de snelheid lager, stop ik vaker en is de reflectie van de vele lantaarnpalen in het grote scherm ook hinderlijk.

Winter in Dieren: zo zag het er natuurlijk vanochtend niet uit, maar het komt eraan!

Ergens voorbij het centrum glinstert een wit laagje op de klinkers mij tegemoet. Mijn eerste gladheid, vermoed ik, ik hou de benen maar even stil en laat Strada 94 voorzichtig door de bocht rollen.  Zijn binnenkort de winterbanden soms nodig? De toekomst zal het leren.

2 opmerkingen:

  1. Winter is here already in my part of Canada. Wednesday when I rode my recumbent to work it was -21 degrees C. I ride with studded tires in the snow and ice. My new Quest XS should be here next week and I will be warm like you then!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het XL vizier is het hele verhaal nog niet zo lang geleden mee begonnen.
    Toen nog onder de noemer Botterscherm (naam eerste 'uitvindinder')
    Ongeveer in deze tijd net voor de Oliebollentocht in Utrecht ontstaan. Eerst voor eigen gebruik en vrij snel een hebbeding wat iedereen leek te hebben tijdens die OBT.
    Problemen met mist, bewaseming e.d. waren orde van de dag.
    Niet lang daarna werd de mal van Velomobiel.nl gekopieerd via bemiddeling van Wim Schermer door Jan Reus.
    Van het een kwam het ander en nu is het vizier en kap gebeuren bijna niet meer weg te denken in het Nederlandse velomobielgebeuren.
    Vele ervaringen werden opgedaan en verwerkt in diverse soorten vizieren, met wisselende resultaten.
    Het opklapbare vizier is tot nu toe nog de meest slimste oplossing. Uiteraard in combinatie met een velomobielkap.
    Ik noem het expres geen racekap. Daar is hij wel uit voortgekomen en wordt daar ook nog voor gebruikt. Maar het practische gebruik is toch toegesneden op alledaags gebruik in het verkeer.
    Voor mij is hij daarom primair voor het toegenomen comfort niet voor snelheidswinst. Al is dat onder bepaalde omstandigheden mooi meegenomen natuurlijk.
    Elk ander vizier is meestal ook voor comfort. 's Zomers is het minivizier ruim voldoende en zijn de omstandigheden dusdanig dat van condens weinig last is. Zelfs fijne regen en mist is nog te overleven zonder dat het visier eraf moet.
    Bij winterdag blijft het toch behelpen met een niet opklapbaar vizier. Zeker als je er ook niet meer overheen kan kijken.
    Er ontstaan dan vaker dan gewenst gevaarlijke situaties.

    Op het blog van Eduard staat ook een variatie met eenvoudig opklapbare mogelijkheid.
    Voor een lange winteravond?
    http://eduardbotter.blogspot.nl/search?updated-min=2009-01-01T00:00:00%2B01:00&updated-max=2010-01-01T00:00:00%2B01:00&max-results=50

    BeantwoordenVerwijderen