woensdag 12 november 2014

Het mysterie van de Woudweg

De Woudweg is een heel gewone weg die ik dagelijks kruis op mijn woon-werkroute. Zo'n doodgewone weg in het buitengebied ten oosten van Apeldoorn waar automobilisten de neiging hebben nét iets te hard te rijden.  Ik fiets er elke dag een paar honderd meter overheen alvorens weer af te slaan.

Maar sinds vanochtend heb ik een heel speciaal gevoel bij deze weg. Ik had al eerder het idee dat er wat aan de hand was, maar nu weet ik het zeker.

Komen jullie wel eens andere velonauten tegen? Nou, ik zelden. Veel velomobielrijders in de regio ken ik wel, maar ze kruisen zelden mijn pad. Helemaal niet erg, want als velomobilist ben ik van nature een vrije vogel die alleen goed z'n weg vindt. Maar op sommige plekken werkt het anders...

Een hele tijd geleden alweer fietste ik naar huis. Ik naderde de kruising met de Woudweg en zag tot mijn verbazing een gele Quest met witte racekap met grote snelheid van links naderbij komen. Het bleek een Duitser te zijn die onderweg was naar Dronten. Puur toeval dat wij elkaar net daar kruisten. Een minuut later en we  hadden geen kennis gemaakt. Ik wenste hem 'Hals und Beinbruch' en fietste verder.

Een paar weken terug. Exact dezelfde plek. Deze keer een bekende witte QuestXS die zich over de Woudweg westwaarts haastte.  Dat bleek Wim te zijn, die een afspraak had in Apeldoorn. "Hé wat toevallig", dacht ik, "weer net op diezelfde plek.". Maar ik trok nóg geen verregaande conclusies.


Grotere kaart weergeven De Woudweg bij Apeldoorn waar het allemaal gebeurt.

Tot vanochtend om vijf over half zeven! Ik nader wéér de Woudweg en in de duisternis zie ik van rechts een fel wit schijnsel naderen. Voor een fietser gaat het te snel en een auto is het ook niet. Nog 50 meter voor ik bij de Woudweg ben zie ik 'm voorbij flitsen. Een gele (?) Quest onderweg naar Apeldoorn. Mirakels!

Waar ik eerdere ontmoetingen nog aan het toeval toeschreef ben ik sinds vanochtend een heel andere mening toegedaan. Waar het precies aan ligt weet ik nog niet, maar die Woudweg heeft dus in toenemende mate een aanzuigende werking op velomobielen. Iets met aardstralen misschien? Of ligt deze weg exact in het verlengde van de oprit van velomobiel.nl zodat elke Quest of Strada al automatisch deze kant op trekt; ook al stuur je 'm anders?  Wie het weet mag het zeggen! Pas op als je deze kant opkomt. Voor je het weet rijd je over de Woudweg.

En als mijn 'Close Encounters Of The V'th Kind' in deze versnellende frequentie doorgaan, word ik dan zelf ook ineens meegezogen de Woudweg op naar Apeldoorn en god mag weten waar naartoe?

Wie weet sluit ik op een ochtend aan bij een eindeloze sliert velomobielen. Langer dan ooit enige Oliebollentocht zal kennen, en allemaal onvermijdelijk achter die dwingende en meeslepende melodie aan van zoemende banden en ruisende kettingen...


4 opmerkingen:

  1. Hoi Paul,
    Het zal je niet verbazen, of juist wel, :-) maar ik rij ook heel regelmatig over de Woudweg. Het is voor mij de normale route richting Zutphen (familie / LOL) en mijn vaste avondrondje gaat ook over de Woudweg. Maarja, ik rij er altijd buiten jouw werktijden, dus we komen elkaar daar niet tegen.

    Groeten, Edwin.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Edwin, dit verbaast me dus niets ;-). Ook jij bent, ongemerkt, een onderdeel van het mysterie van de Woudweg geworden.

      groet,
      Paul

      Verwijderen
  2. Het zijn positronen. Beslist geen nutrino's. Aardstralen zou kunnen. Aldenk ik soms aan rotstralen, maar dat is wat onaardig.Soms heb je dat en klusterenschijnbaar willekeurig. Geen verklaring voor. Er is meer tussen tussen Apeldoorn en de Woudweg dat onverklaarbaar is. Veluwse mythe en sagen. In Brummen broeide er ook altijd wat rond volle maan bij zomerdag in juli....

    BeantwoordenVerwijderen