zondag 2 november 2014

Klein maar fijn: een rondje met LOL

Toen bevallige Doesburgse deernes met enorme dienbladen dampend appelgebak de gelagkamer van De Waag betraden steeg luid gejuich op. Hiervoor hadden we het allemaal gedaan. Nu, ja nú, kwam de beloning. In de illustere Appelgebak Top Tien van LOL staat het gebak van De Waag niet voor niets nog steeds stevig op nummer één.

Aan dit krachtvoer waren we toe. Na de lange reis naar Zutphen (er waren deze keer deelnemers uit Arnhem en het verre Nijmegen). En daarna nog eens de barre tocht tegen de wind in, over de dijken, langs de rivier naar Doesburg. Geen wonder dat we aan méér dan een kopje koffie toe waren.

LOL onderweg van Zutphen naar Doesburg en bij de Waag aan de koffie
Weer gerevitaliseerd door dit Doesburgse ´power food´ kwamen de meeste fietsers al snel weer tot leven. Gooi er nog wat hete koffie, thee of chocolademelk in en iedereen voerde weer het hoogste woord. Of kwam dat vooral door de mini-likeurtjes die de Waag bij de koffie serveert? Natuurlijk ging het over fietsen. Over de DF en de Velotilt bijvoorbeeld. Of over de ovale aerodynamische oordopjes van Wim waarmee hij grote records hoopt te bereiken ;-).

Slechts met moeite kon het gezelschap zich los wrikken uit de gastvrije omarming van het middeleeuws stadje. Maar toen moest al dat appelgebak er natuurlijk ook weer zo nodig afgefietst worden. Het gevreesde woord 'klimmen' viel.

Klimmen: (letterlijk een werkwoord) een kilometers lange omweg maken om zwetend je loodzware velomobiel omhoog te stoempen; tot eindelijk de zwaartekracht je uit je lijden verlost op de plek die je anders had bereikt als je gewoon rechtstreeks was gereden ;-).

Via de Lange Juffer zou men nog tot grote hoogte gaan stijgen. Dat heb ik niet mee mogen maken. Met nog allerlei thuisactiviteiten in de planning besloot ik aan te sluiten bij Lorenz die om 12 uur thuis in Dieren wilde zijn. Het was deze keer voor mij maar een kleintje LOL, maar de kwaliteit was weer uitstekend. Tot een volgende keer!

1 opmerking:

  1. En dan niet te vergeten een nieuwe rijder op een even stoere als loodzware Nazca Pioneer. Maar goed, die Lange Juffer werd een lange lijdensweg. Maar goed dat jullie afgeslagen zijn. veel blad op de weg, tegenliggers die ver naar het midden bleven rijden, omdat ze waarschijnlijk niet in de berm wilden belanden, mountainbikers die ineens uit het bos kwamen etc. het was een uitdaging, ook om bij elkaar te blijven. dat ging net goed, want op een Y splitsing stonden we ineens stil. Welke weg zou de rest genomen hebben? Tot we een remlicht zagen. uiteindelijk kwamen we weer bij elkaar en liet Wim zien waarom hij schoolmeester is: hij sprak de vooruitgesnelde mederijders aan op hun gedrag. Dat gedaan hebbend en na wat mompelend 'sorry" werd de weg vervolgd in gezamenlijke harmonie.
    het was een mooie herfsttocht in lenteachtige omstandigheden.

    BeantwoordenVerwijderen