Scheisse of heerlijk toeren?

We zaten al ruim een kwartier in de trein maar het was ons nog steeds niet gelukt een kaartje aan de automaat te ontfutselen. Even leek het te lukken, maar op het beeldscherm verscheen de vraag: “Wiefiele Kinder reisen mit Ihnen?”  Het minimum aantal kinderen dat we konden kiezen was vier. En we waren maar met ons tweetjes. Onderweg in de DB Regio Bahn van Enschede naar de Duitse stad Münster. Vanaf Dieren kun je in ongeveer twee uur pure reistijd deze mooie oude stad in Noord Rijn Westfalen met slechts twee keer overstappen met de trein bereiken. Maar dan moet je niet bedenken dat je met een DB 5 Personen Kortingkaartje wil reizen!

“In Duitsland bleek het verrassend populair en goedkoop je fiets mee te nemen met de trein. Anders dan bij de NS lijkt de Deutse Bundesbahn het juist aan te moedigen”

Münster zou ons startpunt worden van een weekje fietsen. Eerst zouden we via de Europa Radweg R1 een flink stuk naar het oosten fietsen. Die R1 begint in Boulogne sur Mer (F) en volgt dan als LF1 de Belgische en Nederlandse kust. Vanaf Den Haag gaat ie verder als LF4 naar het oosten van het land om daar ergens de Duitse grens over te steken. Maar dat stuk en het deel tot Münster kenden wel al.

Het startpakket voor elke Duitslandroutefietser: iets te drinken, een kaart voor het overzicht, de GPS Dakota 20 voor de details en last but not least wine gums

Aan het eind van de middag reden we Münster uit. En dan weet je het ineens weer. De fietsinfrastructuur in steden en stadjes is bij onze oosterburen ‘Scheisse’. Onmogelijke tegelpaden die je deelt met voetgangers en elke 200 meter een hekje of een paaltje. Maar zodra je de stad uit bent stuurt zo’n langeafstandsfietsroute je wel weer over heerlijk rustige fietspadbrede binnendoorweggetjes. Van die weggetjes waar je op een hele dag fietsen misschien maar een paar auto’s tegen komt.  Over zulke wegen reden we laat die eerste middag van Münster Hbf naar Campingplatz Sonnenwiese.

Die naam klonk veelbelovend maar het bleek een nogal zompig ‘natuurkampeerterreintje’ te zijn waarvan de enige andere (Duitse) kampeerders ons vertelden dat ze de voorzieningen ‘spartanisch’  vonden.  Bij het inspecteren van het toiletgebouw hadden we al de indruk gekregen in een langdurig door burgeroorlog getroffen gebied te kamperen ;-).

Stukje fietsen? Keus genoeg volgens deze typische Duitse fietswegwijzer. De kleine bordjes met de dubbele nummers zijn een minder handig alternatief voor het Nederlandse en Belgische knooppuntensysteem. Dat heeft dus niks te maken met het feit dat deze wegwijzer ook Knotenpfunkt 6 is ;-).

De volgende dag begon het echte fietsen. De R1 was uitstekend bewegwijzerd maar de meegenomen GPS-track bleek soms wel verdraaid handig. Campings bleken langs de route dun gezaaid zodat we  een paar keer overnachtten in een Gasthof. Pas weer in de stad Höxter, bekend vanwege zijn fraaie oude klooster(kerk), vonden we weer eens een camping. Höxter ligt dan ook aan de Weser en Duitsers en kamperen laten zich blijkbaar alleen combineren met de aanwezigheid van meren of rivieren

Als je in de stad Rietberg bent dan komt dit het dichtst bij kamperen. Urgemùtliche Camping/Pods op het terrein van het Gartenschau Park. Minuscule wat benauwde trekkershutjes in Hobbitstijl waar je toch nog 45 euro voor betaald.

Ook al slaap je in je Hobbithuisje niet zo lekker onderweg is er tijd genoeg om een dutje te doen

Onderweg waren we al verscheidene fietsers tegengekomen die de hele R1 aan het fietsen waren. Naar Berlijn of voor de echte doorzetters helemaal naar Sint Petersburg.  Zoveel tijd hadden wij niet. Wij fietsten verder zuidelijk langs de heerlijk vlakke Weser Radweg. Over prima fietspaden en uitgestorven landweggetjes vlogen de kilometers voorbij.  Langs die Weser wemelde het van de typische Duitse Elektroradfahrer. Allemaal van pensioengerechtigde leeftijd, met een helm op en felgekleurde hesjes aan. Want het is nogal gevaarlijk langs die Weser ;-). De Weser heeft een zijrivier: de Diemel waar ook weer zo’n heerlijke fietsroute langsloopt. Overal staan bankjes en schuilhuisjes en veel klimmen is er niet bij. Echt fietsen voor watjes dus.

"Elk stadje van enige omvang heeft nog zo'n ouderwetse VVV met behulpzame dames. Met veel handige kaartjes en foldertjes over fietsen en fietsroutes. Ook in het Nederlands."

En toen bleken we ineens op de wereldberoemde Millingen –Praag fietsroute te rijden. We kwamen bosjes landgenoten tegen die allemaal maar Praag onderweg waren en allemaal Hét Routeboekje hadden. Op de camping in Warburg kregen we  bij aankomst ongevraagd een hele serie tips over kampeerterreinen die we maar moesten vermijden. Bij de één was de eigenaar altijd dronken en de Poolse vrouw die de toiletten schoonmaakte deed dat alleen maar als ze zin had. En verderop moesten we ook niet stoppen. Veel te duur!  Toen wij vertelden dat we helemaal niet naar Praag gingen maar weer terug naar Münster keek de campingdame ons aan alsof we van Mars kwamen in plaats van uit Dieren.

Het was  niet alleen maar vlak en langs riviertjes fietsen...

Dit hoort bij elke fietsvakantie: lekker lui in de schaduw van het uitzicht genieten

De hele dag over zulke weggetjes fietsen. Dat wil toch iedereen wel?

Langs de Diemel Radweg. Overal bankjes en schuilhuisjes.

Langs rivieren fietsen vinden Duitse routemakers blijkbaar leuk want een dag of wat later reden we langs de Lippe Radweg naar het oosten. Alles wat een heuvel of berg leek hadden we alweer achter ons gelaten.   Diezelfde routemakers wringen zich in de meest bijzondere bochten om als het maar even kan elk stukje over een iets drukkere weg te vermijden. Het is geen uitzondering dat routes een omweg maakten van een paar kilometer alleen maar omdat je dan iets veiliger kon oversteken. En dat terwijl die Duitse automobilisten, zoals Wilco ook al opmerkte, zo keurig rijden.

En aan velomobielrijders hebben ze helemaal niet gedacht. Maak deze tocht in je Strada, Mango, Quest of DF en je zult regelmatig moeten ‘schieben’. Ook moet je het niet erg vinden om kilometers lang over stenige halfverharde smalle paden te hobbelen.  Dan is zo’n tweewieler toch wel iets fijner.

Het was een zaterdag, de temperatuur was gestegen tot ruim boven de 30 graden en toen we het stadje Beckum binnenreden leek het alsof er een bom was ontploft. Dat waren we even vergeten: dat na 1 uur ’s middags heel Duitsland in ruststand gaat. Twee straten verder was het ineens wel druk: daar bleek het ‘Eiscafe’ gelukkig nog gewoon open."Zweimal Zitroneneis Bitte!"

En omdat we al zoveel langs rivieren hadden gefietst reden we de laatste kilometers naar eindpunt Münster maar via de Werse Radweg.  De volgende dag waren we tegen het middaguur alweer terug in Dieren. Zo’n 600 kilometers hadden we weggetrapt en omdat het vooral heerlijk toeren was komen we nog eens terug.