dinsdag 1 december 2015

Blaffende honden bijten niet?

'T is alweer een hele tijd geleden. Maar pas nu schrijf ik er er wat over. Er waren altijd onderwerpen genoeg die veel leuker waren om met anderen te delen. Maar nu er niet meer te zien is dan een vaag litteken op mijn linkerschouder moet het verhaal toch maar eens opgeschreven worden. Ook al was het niet leuk.

Het was nog in de tijd van mooi, droog en zonnig weer. De tijd die we meestal de zomer noemen. Ik fietste van kantoor naar huis maar niet mijn gebruikelijke route. In plaats van al vroeg het Apeldoorns Kanaal over te steken liet ik mij nog kilometers zuidelijker afzakken omdat het zo lekker fietste in de schaduw van die grote bomen. Genieten!

Aan het einde van het fietspad stonden wat Dierenaren gemoedelijk te kletsen in de schaduw. Met hun honden en hondjes. Tja, en zoals jullie weten hebben wij velonauten een soms wat moeizame relatie met deze categorie huisdieren.

Ik was het gezelschap nog maar net voorbij of ik hoorde geblaf en gegrauw achter mij. En snel sprintende hondenpoten. "Hierrrrr Terry, kommmmm terrrug", riep het baasje nog. Maar we weten allemaal dat die baasjes meestal niks te vertellen hebben. Ze zijn alleen maar het baasje als Terry aan het lijntje zit. 

Blaffende honden bijten niet? (Bron Flickr)

Binnen een paar seconden hoorde en voelde ik een hond achter op m'n fiets springen. Ik hoorde de poten krassen en langs de gladde achterkant afglijden. "Ik ga mooi niet stoppen", dacht ik en besloot gewoon zo hard mogelijk door te rijden. Dat was niet erg hard want juist daar is het wegdek voorzien van grote ruwe klinkers. En ik moest ook nog eens op verkeer letten dat van rechts kon komen.

Links van me rende inmiddels een mini-keffer mee. Ook helemaal hoteldebotel. Met een ruk aan het stuur probeerde ik die te overrijden maar dat lukte niet. Ik kon me beter concentreren op onze veel grotere viervoetige vriend die inmiddels blaffend en grauwend langszij was gekomen.  Dat langszij komen gebeurde nogal plotseling én heel dichtbij. Ik schrok er behoorlijk van en deinsde naar links waarbij mijn schouder onzacht in aanraking kwam met de mooi gele rand van mijn fiets. Au! Ik deed nog een paar pogingen om het beest te pletten tussen de stoeprand en mijn onverbiddelijk ronddraaiende rechtervoorwiel maar dat hielp niet echt. "Had ik nu maar een Dazer, of pepperspray of een shotgun, of een valluik in de weg", dacht ik.

Na een tijdje hadden ze er natuurlijk genoeg van en kon ik weer rustig, zij het met kloppend hart, verder fietsen naar huis. Poeh, dat was niet leuk...  Gelukkig had ik geen schade en ontmoet ik ook wel eens een leuke hond.


19 opmerkingen:

  1. Als het niet lukt om harder te fiesten dan de hond kun je beter heel snel stoppen, meteen omhoog uit de fiets komen en heel lelijk tegen de hond doen. Dat is bijna altijd voldoende om ze met de staart tussen de poten af te laten druipen. Fietsend ben je juist een geweldig leuke prooi om mee te spelen. Rollen omdraaien dus.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je. Ik heb 'm uiteindelijk ook luidkeels uitgescholden en toen droop ie wel af. Maar in eerste instantie schrik je flink van blikkerende tanden op ooghoogte :-(.

      Verwijderen
  2. :-)
    Ik roep altijd : ZIT !!! (met een bas stem natuurlijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Paul,

    Beide opmerkingen hierboven kloppen, als ik het meemaak roep ik ook altijd met zware stem iets onduidelijks, meestal is dat voldoende.
    Lukt dat niet kun je inderdaad stoppen en rechtkomen met veel misbaar, zal altijd werken zolang het geen "gestoorde" hond is. Met "gestoord" bedoel ik dan die totaal verziekte Bull terriër soorten die voor gevechten worden gekweekt. Dat soort kom je liever niet tegen......hun baasjes ook niet trouwens......

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vooral die laatste zin....
      Die honden en hun baas lijken helaas vaak op elkaar.

      Verwijderen
  4. Dat had ik onlangs ook een keer. Op een op het oog rustig landweggetje vlak bij Drempt ( een van de gehuchten die samen dit dorp vormen) liep een man zijn twee enorme honden, formaat Berner Sennen, maar dan spuuglelijk, uit te laten. Los, uiteraard, 's morgens om 07.30 uur. Ik claxonneerde,maar dat had weinig resultaat. Met een houding van "de weg is van mij" keek hij loom om en begon tegen mij te vloeken en schreeuwen. ik kon de enorme joekels net ontwijken, voor ze in mijn armen konden happen. Gelukkig is dit soort hond niet snel, niet zo snel als ik in ieder geval.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een hele tijd geleden, een jonge meid is met een (niet zo heel grote) hond aan de leiband aan het wandelen. We komen naar elkaar toe en ze loopt tussen mij en de hond. De hond is heel rustig tot ik passeer. Dan springt die plots achter haar om naar mij toe om te happen. Ik was wel te vlug voor de hond maar het meisje lag wel bijna op de grond. Ze was nog meer geschrokken dan ik van de zeer snelle en totaal onverwachte reactie van de hond. Het moeten dus niet altijd loslopende honden zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

  6. Daar is een kap nu wel weer goed voor, dan kunnen ze je niet bijten.

    En honden kunnen best gevaarlijk zijn......op werk lopen er meerdere hondenbewakers rond met verminkingen aan hun ledematen, opgelopen met een plotseling gevecht op leven en dood met hun eigen diensthond. Nu zijn dat getrainde professionals met getrainde honden, en nog zijn ze onbetrouwbaar.

    Maar het is inderdaad niet altijd zo dat honden kwaad in de zin hebben bij het achtervolgen van iets dat bij ze weg "vlucht" Zo heb ik meerdere kilometers een keer een hazenwind achter me aangehad en naar de 50 km/u accelereren deed dat beest niet afhaken. Ik keek het naast me rennende beest aan en hij leek zelfs blij....als in dat je zo uitgelaten bent dat de wereld om je heen even wegvalt. Zo ook voor die hond want toen ik de snelheid niet volhield en het tempo weer zakte leek het besef in te dalen dat ie z'n baasje kwijt was. Toen heb ik dat dier maar weer teruggefietst naar zijn baasje.....wel paar kilometer weer terug moeten rijden, maar het baasje was erg dankbaar aan die 'banaanfietser" ( maar ik denk toen ie zn hond aan de horizon zag verdwijnen hij die banaanfietser wel heeft vervloekt :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ijliemaker met je litteken op je schouder!
    Ik heb een hekel aan honden, en al helemaal als ze blaffend achter me aan komen hollen. Mijn tactiek is ook om er als een haas vandoor te gaan. Honden die met me mee blijven lopen breng ik zéker niet terug.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat 'ijliemaker' moest ik ff opzoeken ;-).

      Verwijderen
    2. Lijkt me toch even schrikken Paul.
      Behalve blaffen aan de riem heb ik gelukkig verder ongemak nog niet meegemaakt.

      Verwijderen
    3. Woorden die voor mij hel gewoon zijn, staan in het woordenboek vaak onder het kopje 'bargoens'. Heel vreemd...

      Verwijderen
    4. Ik krijg op Google vier zoekresultaten op 'ijliemaker' en nog weet ik niet wat het betekent.

      Verwijderen
    5. Zoek maar eens op 'ijlie' https://www.google.nl/webhp?sourceid=chrome-instant&ion=1&espv=2&ie=UTF-8#q=ijlie

      Verwijderen
  8. http://www.mokums.nl/cursus_amsterdams.html

    :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Het leukste zijn nog de bazen die het stiekem wel stoer vinden dat de hond achter jou aangaat en je staan uit te lachen. Maar als ik op de Dazer heb gedrukt en de hond met de staart tussen de benen vlucht, ben ik degene die met een vals glimlachje nog even de baas als laatste 'toelacht'. Overigens ben ik na onze reis door Duitsland van mening dat hondenbazen alleen onder onze oosterburen voorkomen. Hier in Nederland is meestal de hond de baas, enkele uitzonderingen daargelaten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hey Paul, heb je je velomobiel uitgeleend aan de sint? of is het alleen een stafhouder?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 'T is een jaarlijkse traditie van de Sint....
      Die een Strada natuurlijk ook geweldig vindt

      Verwijderen