Rekappitulatie

Nog maar heel kort geleden stonden er  ineens drie Sinner velomobielkappen tegelijkertijd te koop op ligfiets.net. Waarschijnlijk hadden de drie eigenaren strategisch afgewacht tot de koudere en nattere dagen weer aan zouden breken. En inderdaad: in 'no time' waren ze verkocht. Tijd om eens terug te blikken op het gebruik van mijn Sinner velomobielkap. Heb ik 'm gebruikt én ga ik 'm verkopen? 

In januari 2015 probeerde ik de kap van Lorenz een paar dagen uit. Het toen was vooral erg koud en over het algemeen was de conclusie: prima ding, niet verkeerd bij kou (en nat weer) maar ik ga er geen aanschaffen. Ik vond het gewoonweg een beetje te veel geld.

Maar in april 2016 erfde ik van mijn Tante Gerrie een bedragje waar ik zo'n kap wel van kon betalen. De kap kwam er en werd in eerste instantie vrijwel niet gebruikt. Wat wil je ook, we fietsten op dat moment het voorjaar in en daarna kwam de zomer.. Er viel weinig regen en koud was het al helemaal niet.

Tot begin augustus kwam mijn kap welgeteld drie keer van z'n haakje in de rommel- annex logeerkamer. Augustus verstreek, de kap bleef hangen. September brak aan en de hele maand bleef mijn velodakje stof verzamelen. October, weer niks. De kap begon nu echt stoffig te worden. November brak aan. "We zitten in de herfst.", dacht ik. "Nu moet het op een werkdag toch lukken om een keer die kap te gebruiken?"

En welk een opluchting vorige week! Op dinsdag, woensdag én donderdag regende het veel of erg veel bij vertrek uit Dieren. En soms zelfs tijdens de reis naar huis. In één week verdubbelde ik mijn kapgebruik! 

En beviel het? Mwah, bij regen moet dat vizier toch open. Ik moet nog eens wat prutsen met een betere 'regendruppeldeflector' want zeker bij motregen woei er aardig wat nattigheid naar binnen en tegen mijn bril. En die wil ik juist heel graag op- en drooghouden. Maar het was natuurlijk een stuk prettiger dan onder dat benauwde deksel. Met het mindere uitzicht kan ik als (bijna) 4-sterren velonaut inmiddels wel omgaan. Een kwestie van iets ruimere bochten en wat voorzichtiger oversteken.

Hier hangt ie meestal: tussen de vakantiefietstassen en de strijkplank. Een mooi plekje ;-)

Hoe het verdergaat? Eigenlijk verwacht ik dat de kap in de weken tot 2017 nog wel een keer van z'n haakje zal komen. Al was het alleen maar om de bewonderende blikken en opmerkingen van mijn collega's nog een keer op mij in te laten werken ;-). "Wow, dat ziet er cool uit Paul", "Super stoer!" of één vele variaties daarop.

Oh ja, en verkopen ga ik 'm dus niet....