Achter de voorkant van Klassiekers

We hebben net Parijs - Roubaix achter de rug. En wat een heroïek weer! De strijd der titanen op de 27 kasseienstroken. Al dat asfalt daar tussenin, daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. De sensatie van die onmogelijke stukjes wegdek, de renners die daar op de glibberige kinderkopjes onderuit smakken en dan met bebloede koppen weer verder worstelen. Dát willen we zien. De kampioen met materiaalpech die net de eindzege ontglipt! Dit circus van de masochisten op twee wielen, dat is dus die ware wielerheroiek! Dat willen we meemaken, daar willen we bij zijn!

Futurum, de grote on-line wieler- en sportshop, heeft dat goed in de smiezen. Daarom viel bij mij, 'als zeer gewaardeerde vaste klant', een exemplaar van het Futurum Magazine op de mat. Geheel gewijd aan die heroïek van de Klassiekers. Als velomobielrijder (en vakantiefietser) pur sang heb ik eigenlijk helemaal niets aan dat blad. Het gaat over een manier van fietsen die ik niet ken. Met de velomobiel vermijd ik kasseien als de pest en met de vakantiefiets rijdt ik veel liever over een ruige gravelweg.

De cover van Futurum Magazine - Klassiekers (beeldcitaat)

Maar bij de cover van deze klassiekersglossy bleef mijn blik toch enige tijd hangen. We zien een in het donkerblauw gestoken renner zich voortbeulen over een onmogelijk kasseienweggetje. Hij is vast Parijs - Roubaixtje aan het spelen. Hij kijkt er getormenteerd bij, het tandvlees blootgetrokken in een pijnlijke grimas. Niet zo vreemd op zo'n weinig comfortabele racefiets op dat wegdek. Dat spreekt de klanten van de Futurumshop wel aan, moet de redactie gedacht hebben.

Omdat mijn blik wat langer bij deze foto bleef hangen begonnen me dingen op te vallen. Het ontbreken van een fatsoenlijke schaduw op de weg met een zomerse zonnetje dat onze fietsvriend in het gelaat schijnt. Er is ook nog een tweede (waterig) zonnetje maar dat staat eerder linksachter hem. Het betere studio- en Photoshopwerk dus! Achter zo'n cover zit gewoonlijk een heel team en een hele middag werk. Lees maar mee....

In de fotostudio liep het in eerste instantie op rolletjes. De fiets was er, de beoogde fietser (een medewerker van Futurum) en een grote bus Spray On Mud voor de klassieke details.

de basisopstelling was prima

Maar na een paar shots werd het duidelijk. De renner, we noemen hem Gerard, moest wat aan zijn gelaatstuitdrukking doen. "Gerard, we willen een getormenteerde blik bij je zien. We willen lijden, horror en verschrikking zien. Snap je dat? Je hebt er net vijftig kilometers gruwelijke kasseien op zitten en bent al twee  keer tegen de stenen gesmakt. Jaqueline, nog wat extra modder bij z'n rechter schouder graag..."

Het hielp niet echt, wat de fotograaf ook zei. Gerard vond die hele fotoshoot gewoonweg veel té leuk. Maar toen kwam de visagiste Jaqueline met een werkelijk geniaal idee.

Gerard zat inmiddels weer op z'n fiets en deed z'n best om de gevraagde getormenteerde blik te produceren. Op dat moment riep de fotograaf  "Gerard, opletten! Nu even alles geven.... En nú word je met een noodgang ingehaald door zo'n ligfietser!" En drukte onmiddelijk af. Die foto kwam op de cover, daar was geen discussie meer over mogelijk....

In het Jaarplan 2018 van de NVHPV las ik "Vooroordelen tegen ligfietsen zijn hardnekkig..." Dit verhaal over Gerard bewijst dat het om veel meer gaat dan een paar simpele vooroordelen. Was het maar zo simpel....