Ik heb er inmiddels zo'n 45.000 kilometers opzitten dus ik mag mezelf wel ervaringsdeskundige noemen. Ach, meestal gaat het allemaal goed en kun je er zelfs veel lol van hebben. De blijde pup die in je bakje wil springen en je aflebbert, de ruiter die vriendelijk "Dank u wel meneer" zegt of de matineuze race tegen een aalscholver bij het Apeldoorns Kanaal. Mooie ervaringen waardoor velonaut en natuur even een stukje dichter bijelkaar komen. Maar er bleef toch altijd een afstand. Tot afgelopen woensdag.
Het was prima weer om over het brede dijkfietspad van het historische stadje Bronkhorst naar het al even mooie Dieren te fietsen. Een kwestie van relaxed doortrappen over glad asfalt.
Ter hoogte van de Spaensweertweg hoorde ik een vreemd geluid. Het doordringende gezoem van een flinke vlieg. Waarschijnlijk door de befaamde laminaire luchtstromen van mijn windschermpje was ie als door een stofzuiger het grote zwarte instapgat ingezogen. Was drie keer over de kop geslagen en zat nu wat verdwaasd naast mijn kilometerteller bij te komen. Maar dat duurde niet lang. Gewone huisvliegen zijn taaie donders die snel overeind krabbelen en verder gaan in hun levenslange queeste naar verse koeienstront, stukken appelgebak of zeer overrijpe bananen. Als je er maar met je vliegenpootjes lekker zompig in weg kan zakken.
 |
| foto van de vlieg John Talbot op Flickr |
Maar in een harde wereld van carbon en glasvezel kun je nergens lekker zompig met je pootjes wegzakken. Het enige wat je dan als 'Musca Domestica' rest is zenuwachtig heen en weer gaan zoemen in een vreemde wereld vol met enge bewegende dingen.
Dat zenuwachtig heen en weer vliegen vond ik wat minder en ik werd al helemaal niet blij toen mijn gast over mijn blote bovenbeen heen en weer ging lopen. Net op het moment dat ik met hoge snelheid een smalle passage langs fietspaaltjes aan het maken was.
"Niet gaan wapperen met je handen...", dacht ik, "...straks rij je de dijk af. Of erger, tegen zo'n klotepaaltje aan!" Een paar seconden later was het ineens weer stil en rustig in het vooronder van mijn Strada. Blijkbaar hadden de even befaamde luchtstromen bij de voetengaten mijn ongenode gast weer net zo hard naar buiten gezogen.
Zijn er nog meer sterke verhalen over vliegen in fietsen?
Wel een keer een mug in de Mango gehad. Die heb ik er bij 30 km/h weer uitgejaagd. Maar als ze eenmaal achter je zitten wordt het lastig.
BeantwoordenVerwijderenIk heb al een keer een hoornaar in mijn fiets gehad. Laten we zeggen dat dat heel spannend was. Is uiteindelijk goed afgelopen voor zowel mij als de hoornaar. Net voor ik stil stond ontsnapte ze terug.
BeantwoordenVerwijderenOok een keer een hommel gehad die wellicht tegen een van de koplampen van mijn QV vloog en daarna met een mooi boogje over mij heen tuimelde, inmiddels salto's makend. Had er enkele minuten de slappe lach van omdat het zo'n stom zicht was.
Dave had een tijd zo'n korte broek met wat wijde pijpen aan in de Quest. Op een gegeven moment was er paniek want een wesp was in een broekspijp beland. Dave nog nooit zo snel naast zijn Quest zien staan, allerlei vreemde capriolen uithalend.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig was het geen kloothommel!
VerwijderenHeb 1x een vlieg in m'n mond gekregen onderweg met de Strada. En verschillende keren met bukfietsen ook.......Smaken niet lekker! ;-))
BeantwoordenVerwijderen1x een vogeltje gehad die via de voetengaten was binnengevlogen en achter mij was geland. Gelukkig had ik dat pas door als het beestje naast mij weer naar buiten vloog toen ik iets verder vertraagde, want anders had ik misschien wel gepanikeerd en waren we misschien samen in de berm beland.
BeantwoordenVerwijderen