Mijn Classico Boretti-tje

Het was zondag 22 april en een heel bijzondere dag: ik reed namelijk de Classico Boretti. Een toertocht over de venijnigste colletjes van de Veluwe en de Utrechts Heuvelrug. Goed hè?

Natuurlijk reed ik de Classico Boretti toertocht niet want ik heb een pokkehekel aan bergop fietsen in mijn velomobiel. Bovendien is de Classico Boretti pas op 12 mei en had ik op die dag dan voortdurend tegen van door glimmend lycra omspannen racefietsachterwerken aan zitten kijken met daarop een levengrote sticker van de sponsorende zogenaamd 'Italiaanse' designfornuizenboer. Absoluut geen prettig gezicht. Aan het einde is er een Pasta Party, las ik, en krijg je de onvermijdelijke goodie bag met daarin foldertjes van diezelfde fornuizenboer en een gesmolten energiereep. Geweldig!

Gelukkig denken meer mensen er zo over want anders had ik vandaag niet een stukje mee kunnen fietsen met de leukste alternatieve variant: de LOL Boretti. Hetzelfde ongemakkelijke parcours maar dan gezellig met ligfietsers onder elkaar. Een 'stukje' want jullie begrijpen wel dat ik niet zo gek ben om die hele route van 165 kilometer te gaan rijden.

Omdat het verzamelpunt Dieren was reed de eerste fietser al iets na half acht 's ochtends de oprijlaan van Huize Mooi Geel op. De koffie stond klaar en Anja had iets gebakken met appels erin ;-). Marc, Martin, Edwin, Lorenz, Casper en Emil (die zelf niet meefietste) konden zo aanschuiven.

Geen Classico Appeltaart maar wel iets met appels. Daar heeft Anja geen Boretti voor nodig ;-) 

Iedereen is er....

Huize Mooi Geel

Bij de start van mijn Boretti-tje (26 km) 

Bij de Posbank moest er alweer gepauzeerd worden. Ik had er 11 km opzitten en door slim navigeren de steilste kllim kunnen vermijden en vond het welletjes

"Ik fiets tot en met de Posbank mee...", vertelde ik de heren en daar waren ze al heel erg van onder de indruk.  Ik zou die ochtend namelijk al gauw 26 kilometers gaan fietsen en 250 hoogtemeters wegtrappen.