zaterdag 26 september 2015

Autorijden met het comfort van een velomobiel

In een auto zit ik zelden. En zelf besturen? Da's de laatste 25 jaar niet meer voorgekomen. Geen behoefte aan, geen zin in en op dit moment natuurlijk ook niet meer verantwoord. Ondanks het feit dat ik nog steeds een geldig rijbewijs kan tonen. Als ik in een auto zit ben ik altijd meerijder en in 99 van de 100 gevallen zit er dan een collega achter het stuur.

Autorijden is op zulke momenten altijd een nogal steriele ervaring. In een supercomfortabele fauteuil (stoelverwarming), met radio 538 op de achtergrond word ik naar mijn bestemming gereden. Regen of wind je merkt er weinig van. De airco zoemt zacht en verder is er niet veel te horen. Tenzij ik met collega 'X' in de auto zit want die houdt geen moment haar/zijn mond.  

Heel anders dan met de velomobiel naar het werk fietsen. Het geroffel en geraas van de stugge Marathon Plusjes op het asfalt, het gebulder van de wind (ondanks de oordopjes), de koude wind en soms zelfs regen die om je heen wervelt. En natuurlijk het nauwe contact met de weg en je omgeving omdat je je in zo'n opvallend én superlaag voertuigje voortbeweegt. Je voelt dat je beweegt, je voelt dat je leeft!

Afgelopen donderdagmiddag zat ik weer eens in een auto. Maar wat voor één! Met alle collega's van de afdeling (toch wel een man/vrouw of 50) gingen we  teambuilden in de buurt van Barneveld. Er waren verschillende activiteiten te kiezen en ik belandde bij de speur- en toertocht in een Citroën Mehari. Samen met drie collega's reed ik een anderhalf uur durende puzzeltocht door de Gelderse Vallei.  De aanwijzingen waren waarschijnlijk met opzet nogal complex, maar dankzij een batterij smartphones met OSmAnd en Maps.me geïnstalleerd konden we ook in de 4G-loze Bible Belt navigeren. We waren als eerste terug ;-).

Oh, welk een heerlijke eenvoud. "T lijkt een beetje op het dashboardje in de velomobiel, toch?

Mooi rode Mehari's

Wel eens in een Mehari gezeten? Een halfopen autootje met de techniek van een Lelijke Eend, een kunststof carrosserie en het comfort van een kameel. De passagiers worden tegen de elementen beschermd door plastic flappen die met drukkers vastzitten. Maar wat een ervaring! Dit was pas echt autorijden.

Het gebulder van de wind die door allerlei kieren naar binnenwaaide. Het kenmerkende lawaai van het simpele luchtgekoelde motortje dat voortdurend op volle toeren moest draaien. Even trapte de chauffeur het gaspedaal helemaal in (had je kracht voor nodig!) en we bereikten een snelheid van 70 kilometers per uur! Dat ging hard! In de bochten liep er iets aan en drong een penetrante lucht van verbrand rubber de cabine binnen. Mijn medepassagiers voelden zich wellicht wat onbeschermd maar voor mij was het eigenlijk net velomobielrijden.

Mehari rijder ergens ten zuiden van Barneveld
'Mehariste' ergens ten zuiden van Barneveld

En de moraal van het verhaal? Eigenlijk is zo'n simpel voertuigje  goed genoeg voor 99 van de 100 autoritjes die mensen maken. Harder dan 50 hoef je toch niet en enige blootstelling aan de elementen zou voor iedereen gewoon wel eens goed kunnen zijn. Zo'n Mehari is prima om veel boodschappen mee te doen, de kinderen weg te brengen en iets langere afstanden naar je werk te rijden. En veel andere toepassingen waarbij extra laadruimte nodig is. In alle andere gevallen moet je vanzelfsprekend velomobiel gaan rijden of gewoon gaan fietsen. Auto's moeten niet complexer worden, nee ze moeten simpeler!

Nog in de ban van het VW-schandaal? Realiseer je dat als we onze moderne techniek zouden toepassen in een auto die even licht en traag is als een Mehari, nu met wagens zouden rijden die nauwelijks nog brandstof verbruiken. Volgens: De 2CV een groene auto uit 1949

Eén enorm verschil met de Strada was er wel. Na anderhalf uur blootstelling aan de elementen rolde ik verkleumd tot op het bot uit de Mehari. Ondanks mijn fleece-vest en regenjack. Om op temperatuur te komen nam ik een grote kop hete koffie. Als Stradarijder had ik na zo'n ritje voor een mooi geel en ijskoud schuimend glas gekozen.




16 opmerkingen:

  1. Voor sommigen zal dit verhaal geen reclame zijn voor de velomobiel.

    Voor echte mensen uiteraard wel ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Paul,

    Leuk stukje! Een 2CV is een van die auto's die nog altijd een glimlach op m'n gezicht kan krijgen, blijven leuke vervoermiddelen om te zien en te horen!
    Een kanttekening, een 2CV is voorzien van een luchtgekoelde 2 cilinder benzinemotor, dus geen 2-takt zoals jij schrijft. Een dergelijke motor heeft inderdaad een zeer karakteristiek geluid bij optrekken, iets dergelijks vind je tegenwoordig nog steeds: de Fiat Panda waar wij nu mee rond rijden heeft ook 2 cilinder motor met turbo, ook die maakt een nogal apart geluid bij gas geven en optrekken. Ook zo'n autootje waar je een blij gevoel van krijgt........

    Maar velomobielen is nog leuker natuurlijk!! :-)))

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor de tweetakttip. Ik heb het aangepast. Tja ik ben een beetje een leek op het gebied van auto's ;-)

      Verwijderen
    2. 2CV's waren vooral goedkoop en voor het gewone volk.

      Uit milieu oogpunt zou je ze moeten verfoeien......dit soort betaalbare auto's voor het volk maakten de weg vrij voor massa-motorisering, de wereld zoals we nu kennen. En ze liepen op loodhoudende benzine en behoeven nu dus weinig milleu vriendelijke loodvervanger. En zuinig ? Ho maar.....het feit dat het 375 CC motortjes zijn met onvoorstelbaar weinig PK's weerhoudt ze niet van verbruikscijfers als 1:12 ! ( ter vergelijk mijn 2,1 ton wegende SUV met 3500 CC motor haalt toch nog 1:10,5

      Tegenwoordig is het ook moeilijk in die maat zo licht en eenvoudig te bouwen door veiligheids eisen. Tatra deed het in India, gericht op de miljoenen bromfietsrijders die vaak hun hele gezin op 1 brommer vervoeren ( en beter voor het millieu omdat ze dan van 2 takt naar 4 takt met katalysator gaan ) maar die voertuigen mogen de EU niet in.

      Maar vaak waren die oude autootjes wel heel doordacht. In de 2CV moesten naar verluid de eieren heel blijven op slechte Franse landwegen. "......omschreef het doel als 'een paraplu op vier wielen'. Op basis van marktonderzoek werd besloten dat het een voertuig moest worden dat twee boeren met 50 kilogram aardappelen kon vervoeren of een vat met 50 liter wijn. Ook gaat het verhaal dat het de mogelijkheid moest bieden om een schaap in de auto mee te nemen. De auto moest hierbij zo comfortabel zijn dat eieren in een mand niet zouden breken wanneer de auto over een stuk omgeploegd land zou rijden." bron Wikipedia.

      Een soortgelijke auto als die Mehari was de Duitse Kubelwagen die afgeleid was van de VW kever. De kubelwagen was 2WD maar diende de hele oorlog in dezelfde rol als de jeep. De geallieerden vonden het maar een inferieur ontwerp vanwege het ontbreken van 4x4. Maar de Duitsers hadden wel degelijk 4x4 prototypes getest maar zagen geen voordelen.....de Kubelwagen kon in modder en sneeuw namelijk tot op de vlakke bodemplaat zinken en dan als een soort sneeuwscooter met de achterwielen als schoepenwielen zichzelf voortstuwen. Dat werkte zo goed dat 4x4 niet beter werkte in praktijk. Met 4x4 was ie veel zwaarder geweest, had meer onderhoud en reservedelen nodig en dat is in een oorlog minder handig. Minder is meer, zoals wel vaker.

      Het kan niet anders of die Mehari is ook gebruikt of ooit bedoeld geweest voor het (Franse) leger in dezelfde rol. En zonder twijfel hebben de Fransen daarbij zeker ook aan de Kubelwagen gedacht.

      Qua spartaansheid zullen ze je wel aan de velomobiel doen denken ja. En ik wil juist graag een minder spartaanse Velomobiel. Bulderende wind, regen en kou in je gezicht, iedere kiezel voelen....liever niet.

      Het mooie is dat ik denk dat een standard Quest/Strada wel valt te verbouwen dat die wind en regen lekker buiten blijft. Dat behoeft immers alleen een beter doordachte kapontwerp met ruitenwisser, krasvaste ruit en ontwaseming. De vering met ballon-type banden kan al van 2CV-kwaliteit zijn ( vliegend tapijt ) of met dunne bandjes iedere kiezel voelen. Het enige wat spartaans zal blijven is dat je zelf die hooguit halve pk ( duurvermogen ) moet genereren....

      Verwijderen
    3. ^^ Ik heb trouwens zelf mijn portie spartaans wel gehad in de DAF YA66, NEKAF en LARO's van de Kon. Marechaussee....levensgevaarlijk, met die oude rommel die vaak niet eens 90 km/u kon halen colonnes moeten inhalen om op het volgende kruispunt verkeer te kunnen regelen....

      De sirens van die dingen ? 2 claxons......om de beurt...ta..toe...ta toe....

      :-)))

      Verwijderen
    4. Kan ik van meepraten Quezzzt! Ik bracht van mijn diensttijd 10 van de 14 maanden door in Oirschot, bij de stafbatterij van de 12de afd. veldartillerie als hospik/ambulancechauffeur. Die ambulance was een NEKAF, dan hoef ik jouw niet uit te leggen hoe dat was op oefening in Noord-Duitsland bij -23 graden..........;-))

      Verwijderen
  3. Zo'n Mehari vond ik altijd al een fantastische wagen. 't Is een iconisch voertuig, net als de Renault R4. Zo simpel dat er bijna niets stuk kan gaan. Milieu? Tja, in die dagen was dat niet van belang. Dat betekent niet dat het in hun tijd geen baanbrekende ontwerpen waren. En ja, ik kan ook wel enige parallellen met een velomobiel zien.
    Leuk stukje!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De meeste mensen snappen de charme niet, totdat ze ermee gereden hebben. Zo heb ik een jaar een golf I cabriolet gehad. Kost een fractie van bijv een BMW z3, is spartaans, maar je hebt er veel meer plezier van. Dak open, big smile, en lekker toeren. Ik zou hem zo terugkopen. (Ik weet waar hij is, en ooit komt die dag.....)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtige auto, zo'n Mehari. Net als haar zusjes - de 2CV, de Diane, de Ami, enz. - niet te vergelijkingen met de auto's van vandaag. Maar voor de meeste ritjes meer dan toereikend. Zuinig, licht, klein en (op de vering na) een beetje spartaans. En natuurlijk worden er al ruim 25 jaar geen grondstoffen meer gebruikt voor de fabricage. Iets wat nog wel eens vergeten wordt als we naar al dat nieuws kijken op de weg... Voor velen een icoon met historische waarde. Als ik alle verhalen die ik in de afgelopen 30 jaar heb gehoord zou bundelen, zou ik een mooi boek kunnen samenstellen. Zelf zou ik daar wel enkele mooie verhalen aan toe kunnen voegen. Een Eend-achtige is ook geen auto, maar een voiture. Het rijden een ervaring. Getuige ook het relaas van Paul. Mooi dat je niets met auto's hebt Paul, maar dat je hier wel enthousiast van wordt...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuk verhaal. In mijn Daf 46 heb ik laatst meer dan 300 km gereden Duitsland in met de ligfiets achterop. De autobahn gemeden en met ongeveer 80 km gecruised. Het wagentje liep ruim 1 op 14 met zijn tweecilinder luchtgekoelde motortjes en geniaal eenvoudig enkelvoudig Variomatic transmissie. De auto is niet snel, maar in 1975 was de maximumsnelheid in NL toch 100. Toch zijn de pk's na die tijd ophoog geschoten en lopen heel veel auto's harder dan 200. Keuzes, keuzes, keuzes

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Voor de liefhebbers: Citroën Cactus Méhari.
    http://www.autoweek.nl/nieuws/34108/citroen-cactus-m-officieel-onthuld/nu

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik gooide mijn 2CV in 2006 buiten toen die na de aankoop van een velomobiel een heel jaar niet meer gebruikt was.
      Ik hield hem nog bij om ooit eens om te bouwen naar een elektrische motor, maar waarom zou je ?

      Verwijderen
  10. Ik vind dit toch niet helemaal waar, er zijn genoeg auto's die heel simpel zijn. Ik heb een nieuwe Kia gekocht en hij is super simpel. Zo kun je zien dat het toch niet heel moeilijk moet zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik vind dit toch niet helemaal waar, er zijn genoeg auto's die heel simpel zijn. Ik heb een nieuwe Kia gekocht en hij is super simpel. Zo kun je zien dat het toch niet heel moeilijk moet zijn.

    BeantwoordenVerwijderen