vrijdag 18 september 2015

De methode Dag Met Het Handje

Het is vrij vroeg in de vrijdagmiddag, de werkweek zit erop, de uren zijn gemaakt, het waterschap in Apeldoorn heeft me vrijgelaten ;-). De zon schijnt en het is heerlijk fietsweer. Ik ben bezig met de laatste kilometers van mijn Fietstelweek. Om ze daar alert te houden fiets ik niet helemaal langs het kanaal maar over de lange rechte Hallsedijk. Da's weer eens wat anders en 2,5 kilometer langer.

De versnelling staat op Olfen, ik doe er zo weinig mogelijk moeite voor. Thuiskomen doe ik toch wel, op een minuut of 10 meer komt het echt niet aan. "Olfen is a state of mind, not a specific speed...", zou een bekende bhoedistische guru ooit eens gezegd kunnen hebben.

Hoe ik ook fiets, onvermijdelijk moet ik altijd een stukkie langs dat mooie Apeldoornse kanaal. Niks mis mee, heerlijk slenterfietsen met het kabbelende water aan mijn rechterkant. Aan de overkant doen automobilisten en motorrijders verwoedde pogingen om zo snel als mogelijk naar huis te komen, maar ik, ik ben aan die aandrang vandaag ontstegen.

Ik zeil een bocht om en zie ze voor mij fietsen. De zilvergrijze haardossen schitterend in het zonlicht. Gepensioneerd, heerlijk ontspannen én elektriek ondersteund. Zeg maar: bezig met  het gewone mensen Olfen. Niks mis mee maar mijn tempo ligt, zelfs  nu, toch wel een ietsepietsie hoger dan van deze twee fietsers. Ik zal er echt langs moeten.

Omdat ik in zo'n ontspannen stemming ben grijp ik niet eerst naar de claxon. Ik geef een flinke ruk aan mijn belkoordje, de dingdong in het vooronder laat horen dat ie nog steeds voor de volle 100% meedoet.

inhalen!
Dat helpt wel wat. Meneer, die links rijdt, wordt door mevrouw op de arm getikt. Hij schuift 2,3 centimeter naar rechts en denkt dat dat voldoende is. Maar hij weet nog niet wat er aan komt. Het sonore gerommel van een velomobiel op asfalt, herkent ie niet.

Ik heb meer dan die 2,3 centimeter speelruimte nodig. Dan de claxon en dat helpt. Meneer zakt af en gaat naar rechts. De Rode Zee heeft zich geopend. Ik druk iets op de pedalen en glijdt geluidloos in positie. "Oh wa's dat nou...?", hoor ik rechtsboven als ik meneer passeer. Ook mevrouw laat zich niet onbetuigd. "Oh jee, jeeeee...", hoor ik. Ja best eng en even schrikken, zo'n geluidloze banaan die op kniehoogte voorbij glijdt. Ook al is maar met Olfsnelheid.

Om die schrik een beetje goed te maken, en daar draait dit hele verhaal om, heb ik een standaard methode. Zodra ik gepasseerd ben steek ik mijn rechterhand vriendelijk op en wuif subtiel.  Het signaal: hartelijk dank voor uw medewerking een volgende keer doen we  het graag net zo. En ik heb het gevoel dat dat werkt. Vaak hoor ik dan achter mij nog roepen: "Dank je wel", of  "Goedemiddag!" of zoiets.

Dus voor een nog betere acceptatie van de velomobiel tijdens en vlak na het buitengewoon kritieke proces van inhalen wordt de methode "Dag Met Het Handje" door ons van Mooi Geel van harte aanbevolen. Of zouden jullie deze twee gewoon het kanaal ingetoeterd hebben?

Dit verhaal kreeg een duister vervolg



19 opmerkingen:

  1. Ha prachtig! Na OLFEN nu ook een BB (blijf beleefd) en VV (Veel vriendelijkheid) Velomobilist. :-D
    We komen er wel.
    Gewoon volhouden en over een paar jaar staan ze te applaudisseren langs de weg als wij voorbij komen. 'Meneer mag ik samen met u uw prachtige fiets op de foto?'

    Ik heb dat erg met jeugdige fietsers. Geduldig blijven en in hun taal spreken. Joelen, gilletjes, gekke geluiden en coole gebaartjes. Je weet maar nooit waar zo'n kortstondige ontmoeting toe leiden kan.
    Zij begeren immers alles, dus vast ook wel zo'n vette trapauto.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik bedank ook altijd alles en iedereen die ik inhaal. Zelfs als ze niet, nauwelijks of te laat aan de kant gaan. Gewoon vriendelijk en beleefd zijn, dat levert uiteindelijk altijd voordeel op. En zo niet, dan houd ik er tenminste zelf een goed gevoel aan over.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk dat je daar eens over schrijft Paul! Niet dat ik heel veel fietsers inhaal maar ik zwaai ook altijd als ik passeer, of de enkele keer dat ik een andere fietser ontmoet. Meestal in de zomer dus. En nog steeds krijg ik regelmatig duimpjes omhoog, ook die worden bedankt uiteraard.
    Enthousiaste kinderen worden ook begroet, net als toeterende auto's, maar dat is dan met enig sarcasme.....

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik toeter of bel niet als het niet nodig is waarmee ik slingeren voorkom.
    Tja kan ik er echt niet langs roep ik ding dong en bedank ze vriendelijk met passeren.
    Zwaaien lukt ook niet met een dak boven mijn hoofd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik bedank de andere fietsers ook altijd als ik er langs mag. Zelfs als het slingerende scholieren zijn. Maar tijdens het veloweekje reed ik rustig achter een mevrouw, die werd daar heel zenuwachtig van en belandde in het hek naast de weg. Gelukkig niets aan de hand, maar het was ook nergens voor nodig.
    Verder pas ik mijn snelheid toch vaak wel wat aan bij het passeren van andere fietsers.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik hoor meestal gekrijs, geschreeuw en gevloek achter me. Ik kan niet zien wat er gaande is want ik heb geen spiegels :-))

    Aangezien ik met dezelfde snelheid rij als een ( electrische) scooter zie ik niet in waarom ze wel raar moeten reageren op mij en niet op een scooter rijder.

    Een beetje doodsangst per dag schijnt wel goed voor je te zijn. Besef je dat je leeft, en op moet letten. Ik gun het mijn medemens weer even verfrist te worden.



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen spiegels......? Ik kan werkelijk geen enkele reden bedenken waarom iemand geen spiegels op een fiets zou willen hebben, waarin het bijna onmogelijk is om achteruit te kunnen kijken. Volgens mij rijd jij ook nog vaak met een racekap zonder oorgaten en dan zie je dus zelfs schuinachter je vm helemaal niets. Ik begrijp niet hoe je zonder spiegels veilig door bewoond gebied kunt rijden of je moet echt met een erg lage snelheid fietsen, zodat je veel tijd hebt om te anticiperen op de rest van het verkeer.

      Verwijderen
    2. Oh ja, onder de 50km/u levert het verwijderen van spiegels echt niet of nauwelijks waarneembaar aerodynamisch voordeel op. Mocht je daar toch nog over twijfelen dan zijn er zelfs van die aerodynamische spiegelkapjes te koop.

      Verwijderen
    3. Je vergist je....als ik wil kan ik mijn bovenlichaam en nek gewoon omdraaien en langs de smurfenmuts naar achteren kijken, Met kap is dat lastiger maar het kan wel : er is nog een flinke spleet tussen de veel smallere smurfenmuts en kap.

      Punt is : dat is vrijwel nooit nodig. 30-40 km/u is genoeg om waar ik rij nooit zelf te worden ingehaald. door iets wat geen geluid maakt en ik rij uitsluitend op vrijliggende fietspaden. Ik hoef niet af te slaan in straten. Alles wat ik inhaal kan ik door snelheidsverschil inschatten waar het is als ik het gepasseerd ben. De sporadische opgrevoerde scooter hoor je komen of als ik hem zelf inhaal hoor ik zijn positie achter me.

      Bovendien leer je als je moet afslaan op potentieel gevaarlijke autowegen dat met een velomobiel bij voorkeur zoveel mogelijk haaks te doen omdat dat enkele heel grote veiligheidsvoordelen heeft : je fiets wordt ineens een oppervlak van bijna 3 meter lang en dat gaat niemand makkelijk over het hoofd zien. En je kunt veel beter om je heen kijken dan in een spiegeltje. Dus waar ik ( 70/80 km/u ) autowegen moet kruisen , ga ik eerst haaks staan en dan pas oversteken. En vaak zijn fietpaden al zo ingericht dat je zo moet oversteken. En anders door het gras...voordeeltje van brede ballonbanden, dat rolt een stuk makkelijker op zachte grond.

      Verwijderen
    4. Ik geloof je direct dat ik mij vergist heb, maar nou weet ik nog steeds niet wat de reden is om zonder spiegels te rijden.

      Verwijderen
  7. Je animatie klopt niet bij mijn beleving. Het oudere echtpaar op e-bikes rijdt meestal op beide weghelften. Die stippellijn in het midden is er alleen om te voorkomen dat je met je fietstassen tegen elkaar komt. Voor de e-bejaarden zou nog kunnen spreken dat het fietspad dan te smal is, ware het niet dat ze exact hetzelfde doen op wegen waar zelfs auto's elkaar op kunnen passeren.

    Eerst bel je, geen reactie, dan claxonneer je, vaak nog geen reactie of je krijgt dat handgebaar dat je maar even rustig aan moet doen. Vervolgens tijdens het passeren hoor je gemopper van mevrouw, maar helaas (?) versta ik dat niet door het geluid van mijn velomobiel. Toen ik nog open reed kon ik het nog wel horen. Het was niet goed of het deugt niet: je had wel gebeld, je had niet gebeld of je rijdt op een gevaarlijke fiets die verboden moet worden. Deze mensen bedanken als ze eindelijk opzij zijn gegaan naar de plek waar ze de hele tijd al hadden moeten rijden? Ik dacht het niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach, Belle, onlangs moest ik van een bejaarde dame nog horen dat het verboden is om sneller dan 25 km/u te fietsen... Geen wonder dat ze je niet laten passeren.
      Zouden wij ook zo onverdraagzaam worden eens we de pensioengerechtigde leeftijd bereik hebben? Anderzijds: wat mij betreft, zijn dat uitzonderingen. De meesten, ook bejaarde e-bikers, zijn minstens even hoffelijk als ikzelf ;-)

      Verwijderen
    2. Hoi Belle, is dit een reactie in de moppermodus of de humormodus? Ik miste het knipoogje...maar ja dat kun je niet overal achter zetten ;-)

      Verwijderen
    3. Hoi Jan, ligt aan het land waar je woont. In noord Duitsland alleen maar vriendelijke ouderen die op tijd ruimte voor je maken en oprecht geïnteresseerd zijn in velomobielen. In Nederland hoor ik in negentig procent van de gevallen gekanker door mevrouw tijdens het passeren. Dus oud worden in Nederland is kennelijk niet zo leuk als in Duitsland. Weet niet hoe het in België is. Ik heb er slechts 24 kilometer gefietst (van de grens naar Maasmechelen).

      Verwijderen
    4. Dag Belle, het ligt ook aan waar je in ons land woont. In de minder drukke delen, waar mensen zicht minder haasten, gaat het er echt veel gemoedelijker aan toe. Nederland is klein, maar wat omgangsvormen betreft heel divers.

      Verwijderen
  8. Je kunt het ook zo zien : veel mensen geven je het gevoel enorm asociaal of illegaal bezig te zijn als je een velomobiel rijdt. Als je gillend met een bomgordel door een winkelcentrum zou rennen is de reactie van velen gelijk aan het waarnemen van een velomobiel die met een velomobiel-gangetje komt aanrijden.

    Vriendelijkheid is altijd beter maar voor de omstanders ben je dan waarschijnlijk nog gevaarlijker. Niets is enger dan een zieke clown immers. Lol !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ultieme engheid: zieke clown die gillend met een bomgordel om in een velomobiel door een winkelcentrum rijdt. ;-))

      Verwijderen
    2. Je weet toch wel dat een velomobiel wel erg op een Japanse Ohka ( vliegende zelfmoord bom ) lijkt....

      https://en.wikipedia.org/wiki/Yokosuka_MXY7_Ohka

      Verwijderen