Dirty Riding

Het is één van de unieke kenmerken van bezitters van een Strada, maar bijvoorbeeld ook van een Mango of een WAW. Nu groeit deze groep nog verder door al die nieuwe DF-rijders. Het gaat hier om één van de meest opvallende manieren waarop je de bezitter van zo'n fiets kunt herkennen.

Het zijn die unieke tatoeages die meestal in schuine patronen over het gezicht van de rijder verspreid zijn. Lijnen die zich overigens moeiteloos laten doortrekken naar soortgelijke 'striping' op de fiets zelf. Vaak in donkere tinten uitgevoerd en meestal met wat reliëf. Ze zijn 100% natuurlijk én afbreekbaar. Dat laatste gaat het beste met warm water en wat zeep.

Het ziet er heel spannend uit en ook wel indrukwekkend en wat dreigend. De oorlogsbeschilderingen van deze groep vm-rijders waaraan je kunt zien dat ze zich buiten de gebaande paden hebben begeven. Hé, let eens op, lijken ze te willen zeggen, wij zijn niet alleen maar gladde asfaltracers. Wij voelen ons op elk wegdek thuis!

Zij zoeken de rand van elk fietspad op, in elke bocht. Ook met regen, en sneeuw schromen zij niet modderige paden en wegen te kiezen. Plassen? Daar ga je dwars doorheen. Onvervaren kiezen zij voor onverhard.

Maar deze onvervarenheid heeft een prijs. Bij elke bocht komen de voorwielen uit hun wielkasten te voorschijn en werpen, als je geluk hebt, een indrukwekkende fontein van modder op. Daar helpt geen maxi schermpje aan. Hoe dan ook, het komt op jou en je fiets terecht. Je kunt dan zodra je weer thuis bent dat warme water en die zeep gaan gebruiken, maar je kunt het ook gewoon laten zitten. Op je fiets dan, bedoel ik ;-).

Ervaren 'open' rijders kunnen aan de hand van de sporen op de fiets veel vertellen over terrein en snelheid. Zo kun je zien dat deze fiets meestal op Veluwse zandgrond te vinden is en dat er met matige snelheden (zo rond de 30 km p/u) gereden word. Dat klopt dus aardig ;-).

Fiets wassen is dus niet mijn favoriete bezigheid. Maar nu weten jullie waarom ik het vaak zolang uitstel.

"Nou Paul", zei een collega laatst, "je mag je fiets wel eens wassen." En dat ga ik dus bewust niet doen. Deze subtiele fietsttatoos in warme aardetinten laten juist zien dat ik een echte 365-dagen fietser ben! Ik ben er trots op. Op mijn Strada zit een 'Proud To Be Dirty'  sticker!

Straks, vlak voor de Oliebollentocht, gooi ik er wel een emmertje warm sop overheen. Maar dat is dus vooral omdat Anja vindt dat ik er dan netjes uit moet zien ;-).