Tja, wat kan er dan nog verkeerd gaan. Zelfs het beruchte en gevreesde kruispunt bij de Brugkabouter (wie verzint zo'n naam) omzeil ik met een schijnbeweging waar Nederlandse voetballers nog wat van kunnen leren. Hoera, driewerf hoera.
Hoe eerder je er voorbij bent hoe beter, dus de motor gaat in een hogere versnelling. De kilometerteller schiet omhoog: 35, 36, 38, 39,5... Dan de perfect gedoseerde claxonstoot. Ja hoor, ik ben gezien en gehoord. De buitenste van de dames schuift langzaam naar rechts. Een volgende perfect gedoseerde claxonstoot, timing is nu alles! Er is ruimte en Strada 94 springt in het gat. Het is dat ik m'n handen graag alle twee aan het stuur hou anders gingen die nu richting oren om het onvermijdelijke gegil te dempen.
Oh, maar welk een deceptie. Als ik de dames als een gele flits passeer hoor ik slechts van één van de drie een kort gilletje, van één maar. Wat doe verkeerd, wat deed ik verkeerd? De teleurstelling is groot. Aangeslagen fiets ik de laatste kilometers naar huis. Er is maar één echte remedie, dit moet ik van mij afschrijven.
Heel herkenbaar. Ik krijg ook altijd een lach op mijn gezicht bij het horen van het gegiechel van tienermeisjes.
BeantwoordenVerwijderenLol !!
BeantwoordenVerwijderenToeval hoor.....op weg naar velomobiel.nl haalde ik vrij rustig en ruim een hardloopster in die me een partij begon te schelden en schreeuwen....een tiental km verderop zag ik een tegenliggende wielrenner vuil naar mij kijken en zijn neusgat afdekken om het andere richting mij schoon te blazen net toen ik langsreed. Gelukkig mis de viezerik. Jammer genoeg is vlug keren, hem inhalen en van de fiets trekken geen optie in een gesloten velomobiel. Nog weer wat verder e-bikende bejaarden die niet rageerden op mijn bel ( accu vergeten ) en ook het een en ander aan verwensingen lieten horen toen ik hen rustig en veilig passeerde.
Gelukkig waren er ook jongedames en kinderen die vriendelijk lachen als ik langskom. Die zien waarschijnlijk het voordeel van een uitstootloos en lawaaiarm voertuig.
In zulke situatie gil ik altijd het hardste. Gegarandeerd doen ze het in hun broek en rollen ze van hun fiets tegen elkaar aan. Leuk effect in de spiegels. :-D
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, de meest positieve reacties komen van jongeren onder de 12 jaar. Zonder uitzondering. Zij zijn nog net niet aan het puberen of wat daarna nog allemaal komt en schatten de velomobiel nog puur op waarde in. Enthousiasme straalt er vanaf als ze hun duim opsteken. Ik hoop dat ze dit gevoel lang vast houden en later allemaal aan de fiets gaan.
BeantwoordenVerwijderenGroet, F.
Leuk,
BeantwoordenVerwijderenOok ik kom elke morgen dezelfde scholieren en wielrenners tegen; twee ervan zwaaien elke keer en lachen volmondig enige weken geleden ben ik gestopt en heb ze de fiets laten bewonderen, ze grijnsden van oor tot oor en vonden het een gave bak vanaf dat moment kijken ze me ook nog lachend na!