En oudere dame parkeerde tegelijk met mij haar solide damesfiets. "Wat een mooi ding, meneer...", zei ze. Vervolgens ontspon zich zo'n typisch kort "dit-is-een-velomobiel-gesprekje". Ik vertelde op een gegeven moment dat je, omdat deze fietsen wat lager zijn, je natuurlijk wel goed op moest letten.
"Nou, dan die ligfietsen...", reageerde ze onmiddellijk "...die zijn zo laag, die ze je haast niet. Gevaarlijk gewoon!". Toen ik opmerkte dat een velomobiel ook een (soort) ligfiets is, antwoordde ze heel resoluut: "Dit is een echt heel opvallend ding, da's anders!".
"We often fail to see something that at other times is readily detectable. Because the visual stimulus itself is unchanged, this variability in conscious awareness is likely related to changes in the brain." Bron: To see or not to see.
Oftewel "hidden in plain view"
BeantwoordenVerwijderenDat krijg je als je niet ziet wat de ogen zien maar wat de hersenen ervan maken. Die voorspellen zelfs wat je zult zien, met soms gekke of gevaarlijke situaties van dien.
Toch werkt het in de regel al meer dan 10.000 jaar goed ;-)
Fijne opmerking van die oudere dame. Ik voel me ook veel veiliger in de Strada dan op één of andere bukfiets ...
BeantwoordenVerwijderenHet zit in veel gevallen allemaal in het hoofd. Sinds ik met de ligfiets rij krijg ik enkel nog reacties over mijn verlichting en hoe sterk die wel is.
BeantwoordenVerwijderenToch wel een aardige oude dame. Ik moet zeggen dat ik ook dit soort goede reacties had op de Veluwe Duurzaam beurs waar ik stond met mijn Quest en Bakfiets. De meeste mensen zijn eigen eerder bezorgt voor je. Veel voelen zich gewoon aangetrokken tot ligfietsen, maar die onzichtbaarheidsangst spookt maar door hun hoofd.
BeantwoordenVerwijderenVerder vertrouw ik er meer op mijn eigen waarneming of andere mij wel gezien hebben. Ik troost mij met de gedachte dat een gewone fiets ook over het hoofd gezien wordt. Bovendien zie ik ook wel eens iets over het hoofd.
Mij veilig voelen? Ja toch wel. Zeker in een velomobiel,maar eigenlijk is dat de eerste stap naar onveiligheid. Automobilisten met al hun ingebouwde actieve en passieve veiligheid voelen zich hier juist hierdoor te veel op hun. Er kan ze immers niks gebeuren? Is die houding nu juist niet de oorzaak dat we niet opgemerkt worden? Waarom zou je opletten? Je wint het toch altijd van fietsers......;-)
Mijn managers denken niet verder dan het roepen dat je je reflecterende gele vestje aan moet doen als je in het spoor loopt.
BeantwoordenVerwijderenMaar kort door de bocht genomen droegen alle doodgereden spoormensen een reflecterend vest...
Dat de managers beter kunnen hameren op het feit dat je geen seconde onachtzaam mag zijn voor je omgeving, dat ontgaat ze totaal. Een reflecterend vestje red je niet van een aanrijding met een trein. Goed om je heen kijken en luisteren wel....
Zo is het ook voor de velomobiel. De meesten hebben al een opvallende kleur. Dat helpt veel, maar gaat je niet altijd redden als je zelf niet oplet. Je moet 100 % van je omgeving bewust zijn. Kunnen voorspellen wat anderen gaan doen. Zoals iedere ervaren velomobilist weet en doet.
De politieagent van blik op de weg gaf velomobilisten een compliment. Hij vond ons de fietsers die het meest weten waar we mee bezig zijn. En een andere aanvulling : een van de weinige soorten fietsers die wel licht voeren in het donker ;-0 ( ik 3/4 van het jaar bij elke rit )